PRA

A
B
C
Ć
D
E
F
G
H
I
J
K
L
Ł
M
N
O
Ó
P
Q
R
S
Ś
T
U
V
W
X
Y
Z
Ż
Ź
Strona:
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12

Agrilus anxius

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla
Opiętka brzozowca Agrilus anxius (Gory, 1841)

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia:

Główne wnioski

Opiętek brzozowy może pojawić i zadomowić się na obszarze PRA. Najbardziej prawdopodobną drogę jego zawleczenia stanowi międzykontynentalny transport drewna brzozowego z regionów naturalnego występowania agrofaga. Odpowiednie warunki klimatyczne oraz obecność drzew żywicielskich możliwych do zasiedlenia pozwalają przypuszczać, że Agrilus anxius może poczynić szkody w zbiorowiskach z udziałem brzóz w Polsce. Jego możliwy wpływ na takie drzewostany obszaru PRA może być większy niż w Ameryce Północnej. Chociaż atrakcyjne dla agrofaga drzewa są powszechne na terenie całego kraju to nie tworzą zazwyczaj monokultur, a ich udział w zbiorowiskach jest najczęściej niewielki w składzie gatunkowym. Z tego powodu nie ma ryzyka rozpadów całych drzewostanów, nawet w przypadku całkowitego wyeliminowania brzozy z ekosystemów.

W przypadku wykrycia gatunku w partiach transportowanego surowca drzewnego należy surowiec zutylizować, najlepiej poprzez spalenie. Trzeba wykonać to jak najszybciej, za wyjątkiem okresu zimowego – kiedy aktywność owadów jest ograniczona i zabieg ten można opóźnić w czasie.

Po stwierdzeniu obecności opiętka brzozowego w środowisku naturalnym, na obszarze PRA, wszelkie metody jego zwalczenia najprawdopodobniej nie dadzą zadowalających rezultatów. Szybkie wykrycie gatunku, które mogłoby podnieść prawdopodobieństwo sukcesu w zwalczeniu agrofaga jest mocno utrudnione z następujących powodów:

- ma on skryty tryb życia, a możliwe do zaobserwowania postacie dorosłe żyją krótko,

- pod korą brzóz występują na obszarze PRA inne, podobne gatunki z rodzaju, co może prowadzić do mylnej identyfikacji, szczególnie w fazach preimaginalnych,

- po pojawieniu się owadów dorosłych szybko przystępują one do rozmnażania i zasiedlania nowych drzew, często położonych w znacznej odległości od rośliny, w której się rozwinęły.

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)

Wysokie

 

Średnie X

 

Niskie

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście)

Wysoka

 

Średnia X

 

Niska

 

Inne rekomendacje:

·                


Agrilus planipennis

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla
Agrilus planipennis
Fairmaire, 1888

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: cały obszar PRA

Główne wnioski: Agrilus plannipennis jest gatunkiem charakteryzującym się dużą szkodliwością względem jesionów (Fraxinus spp.) na obszarze naturalnego występowania, a jeszcze wyższą na nowo zajmowanych terenach. Pojawienie się tego gatunku na obszarze PRA wydaje się być jedynie kwestią czasu. Prawdopodobnie stanie się to w ciągu kolejnych kolejnych dwóch dekad.

A. planipennis według danych literaturowych posiada bardzo szeroką niszę klimatyczną i jest on w stanie występować wszędzie tam, gdzie znajdzie żywicieli – gatunki z rodzaju Fraxinus, zatem może z powodzeniem zasiedlić prawie cały obszar PRA. Opóźnienie pojawienia się tego szkodnika na terenie Polski można osiągnąć przez kontrole importowanego drewna (w każdej formie) z obszarów zajętych przez agrofaga. Po pojawieniu się patogenu na obszarze PRA prawdopodobnie żadne metody nie będą w stanie skutecznie go wyeliminować.

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)

Wysokie X

 

Średnie

 

Niskie

 

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście)

Wysoka

 

Średnia

 

Niska X

 

Inne rekomendacje:

·                


Aleurothrixus trachoides

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla Aleurothrixus (=Aleurotrachelus) trachoides Back, 1912

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: Uprawy szklarniowe, głównie papryki, pomidora oraz róż – na terenie całego kraju.

Główne wnioski

Rośliny z rodziny Solanaceae, głównie pomidory i papryka, a także rośliny z rodzaju Rosa są powszechnie uprawiane na obszarze PRA. Prawdopodobieństwo wejścia szkodnika ocenia się jako średnie do wysokiego, natomiast zasiedlenia, biorąc pod uwagę scenariusze klimatyczne – jako niskie do wysokiego. Dodatkowo, istnieją duże szanse, że agrofag  mógłby rozwijać się w uprawach szklarniowych.

W przypadku wprowadzenia A. trachoides, prawdopodobieństwo uszkodzeń papryki i pomidorów będzie najwyższe w rejonie basenu Morza Śródziemnego, z kolei na obszarze PRA wszędzie tam, gdzie są uprawiane rośliny żywicielskie w warunkach chronionych. Możliwość przeniknięcia bez podjęcia środków fitosanitarnych jest wysokie. Głównym powodem takiej sytuacji jest import sadzonek i warzyw z krajów, w których szkodnik występuje. Istotnym zagrożeniem będą sytuacje, w których pakowanie będzie miało miejsce w bliskim sąsiedztwie upraw roślin żywicielskich. To ryzyko jest większe w przypadku pomidorów kiściowych, ponieważ zbiera i sprzedaje się je z odcinkami pędów, w których może znajdować się większa liczba szkodników. Z dużym prawdopodobieństwem A. trachoides może przenosić się wraz z opakowaniami (skrzyniami, pudełkami) wykorzystywanymi do  zbioru i transportu sadzonek oraz warzyw.

Prawidłowa identyfikacja i skuteczny monitoring mają kluczowe znaczenie dla ograniczenia przemieszczania agrofaga. Z uwagi, że jest to stosunkowo nowy szkodnik o znaczeniu gospodarczym w EPPO, nie ma zbyt wielu informacji na temat skutecznych sposobów zarządzania dla A. trachoides. Jednakże, podobnie jak w przypadku innych mączlików, roztwory mydła i oleje ogrodnicze mogą mieć znaczenie w celu zahamowania wczesnego porażenia, a skuteczne zwalczanie można osiągnąć, wykorzystując systemowe stosowanie niektórych insektycydów (systemicznych i kontaktowych). Trwają badania nad skutecznością biologicznego zwalczania szkodnika z wykorzystaniem pasożytniczych błonkówek z rodzaju Encarsia, a także drapieżnego chrząszcza Axinoscymnus puttarudriahi.

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)

Wysokie

 

Średnie X

 

Niskie

 

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście)

Wysoka

 

Średnia

 

Niska X

 

Inne rekomendacje:

·                


Alternaria mali

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla ‘Alternaria mali’

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: Obszar całego kraju

Główne wnioski

Alternaria mali jest workowcem porażającym jabłonie (Malus pumila, M. domestica, M. sylvestris). Wpływa niekorzystnie na wygląd i kondycję drzew, powodując straty ekonomiczne na obszarze swojego dotychczasowego występowania. Największe straty może generować w sadach oraz na obszarach o znacznym zagęszczeniu roślin żywicielskich. Do tej pory nie odnotowano wystąpienia A. mali na obszarze PRA, jednakże z uwagi na obecność M. pumila, M. domesticaM. sylvestris oraz sprzyjające warunki klimatyczne panujące w Polsce, istnieje ryzyko rozprzestrzenienia się patogenu w przypadku wniknięcia. Choć istnieje małe prawdopodobieństwo wniknięcia na obszar PRA, zaleca się kontrole fitosanitarne importowanego materiału roślinnego oraz lustracje sadów. Można także stosować odmiany odporne jabłoni, a w przypadku pojawu patogenu zastosować ochronę chemiczną.

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu
w tekście dokumentu)

Wysokie

 

Średnie

 

Niskie

 

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu
w tekście)

Wysoka

 

Średnia

 

Niska

 

Inne rekomendacje:

 


Anoplophora chinensis

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla Anoplophora chinensis (Forster 1771)

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: głównie liściaste drzewa leśne i parkowe, a także krzewy ozdobne i drzewa owocowe

Anoplophora chinensis jest gatunkiem silnie polifagicznym. Dostępność roślin żywicielskich, jak również warunki klimatyczne (z wyjątkiem obszarów położonych najbardziej na północ) nie są czynnikami ograniczającym rozprzestrzenianie się w krajach EPPO. Ogniska szkodnika, które wykryto w Europie od 2000 roku do tej pory, pokazują adaptację chrząszcza do różnych klimatów i środowisk – z tego powodu ryzyko zadomowienia się i rozprzestrzenienia uważa się za bardzo wysokie. Największe szkody wyrządzają larwy. Żerują one w drewnie żywych drzew, obniżając jakość i wartość drewna oraz powodując obumieranie drzew. Ze względu na szeroki zakres żywicieli A. chinensis może mieć wyjątkowo duży wpływ na gospodarkę w nowych obszarach zadomowienia. Na obszarze PRA potencjalnie najbardziej zagrożone mogą być pospolicie występujące w lasach, parkach i ogrodach rośliny drzewiaste (w tym owocowe i ozdobne).

Prawdopodobieństwo przeniknięcia bez podjęcia środków fitosanitarnych jest oceniane jako wysokie ze średnią niepewnością. Podstawowym środkiem fitosanitarnym jest szczegółowa kontrola na etapie produkcji, pakowania, transportu oraz po wejściu przesyłek. W miejscu produkcji skuteczną metodą jest natychmiastowe usuwanie roślin, na których stwierdzono szkodnika lub symptomy uszkodzeń (w tym mielenie korzeni). Monitoring i właściwa identyfikacja mają kluczowe znaczenie dla ograniczenia przemieszczania szkodnika. Wykrycie agrofaga w towarach i przesyłkach (opakowaniach) w wyniku inspekcji wizualnej partii towaru jest trudne z uwagi na możliwość występowania owada w różnych stadiach rozwojowych, jak również fakt, że rośliny często nie wykazują oznak porażenia.

Ponieważ przemieszczanie się żywych roślin jest główną drogą rozprzestrzeniania się A. chinensis ważne jest, aby rośliny żywicielskie były importowane wyłącznie z obszarów wolnych od szkodnika. Alternatywnie rośliny powinny być uprawiane w ściśle nadzorowanych warunkach w zarejestrowanych szkółkach. Odpowiednimi środkami ostrożności byłoby hodowanie roślin przez co najmniej dwa lata przed wysyłką w warunkach izolacji i sprawdzanie ich kilka razy w roku pod kątem obecności szkodnika. Potencjalnie możliwą opcją zwalczania po stwierdzeniu obecności szkodnika wydaje się zastosowanie powierzchniowych i układowych środków owadobójczych (pyretroidy, organofosforany, neonikotynoidy), a w przypadku materiałów drewnopochodnych (tarcica, palety drewniane) zastosowanie fumigantów zawierających fosforek glinu. W literaturze opisano także kilka innych potencjalnych środków zwalczania szkodnika z użyciem środków biologicznych, takich jak nicienie, entomopatogenne grzyby i parazytoidy owadzie. Również jaja szkodnika mogą być potencjalnie porażane przez pasożytnicze błonkówki.

W ogólnym podejściu zalecono również, aby przy imporcie roślin do sadzenia (z wyjątkiem nasion) i produktów drzewnych z rodzajów: Castanea, Quercus, Betula, Populus, Salix, Fagus, Ulmus i Juglans z krajów, w których występuje A. chinensis zastosować szczególne środki w przypadku, gdy przesyłki są transportowane przez obszary, które mogą być zainfekowane. W Europie A. chinensis podlega środkom nadzwyczajnym na mocy decyzji wykonawczej Komisji 2012/138/UE z dnia 1 marca 2012 r. w odniesieniu do środków nadzwyczajnych mających zapobiec wprowadzeniu i rozprzestrzenianiu się w Unii Europejskiej.

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)

Wysokie

 

Średnie

 

Niskie

 

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście)

Wysoka

 

Średnia

 

Niska

 

Inne rekomendacje:

·                Brak


Anoplophora glabripennis

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla Anoplophora glabripennis Motschulski 1853

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: liściaste drzewa parkowe i leśne, a także drzewa owocowe i krzewy ozdobne

Główne wnioski

Anoplophora glabripennis to polifagiczny przedstawiciel rodziny Cerambycidae o szerokim spektrum żywicieli, obejmującym gatunki drzew liściastych rosnących zarówno w środowisku miejskim, jak i naturalnie regenerujących się i sadzonych lasach – głównie z rodzajów Acer, Populus, Salix i Ulmus. Dostępność roślin żywicielskich, jak również warunki klimatyczne (z wyjątkiem obszarów położonych najbardziej na północ), nie są czynnikami ograniczającymi rozprzestrzenianie się szkodnika w krajach EPPO. W największym zakresie szkodnik rozprzestrzenia się poprzez drewniany materiał pakowy używany podczas transportu (palety, skrzynie, materiały sztauerskie) i w mniejszym stopniu z materiałem roślinnym przeznaczonym do sadzenia. Największe szkody wyrządzają larwy żerujące w drewnie żywych drzew, obniżając jakość i wartość drewna oraz powodując obumieranie drzew. Ze względu na szeroki zakres żywicieli A. glabripennis może mieć wyjątkowo duży wpływ na gospodarkę w nowych obszarach zadomowienia. Na obszarze PRA potencjalnie najbardziej zagrożone mogą być pospolicie występujące w lasach, parkach i ogrodach rośliny drzewiaste.

Prawdopodobieństwo przeniknięcia i zadomowienia się szkodnika na obszarze PRA jest oceniane jako średnie ze średnią niepewnością. W przypadku wprowadzenia szkodnika na obszar PRA w największym stopniu zagrożone będą obszary o najcieplejszym klimacie (rejony południowe i południowo-zachodnie). Biorąc pod uwagę scenariusz zmiany klimatu prawdopodobieństwo zadomowienia się szkodnika na obszarze PRA może istotnie wrosnąć. O szybkości rozprzestrzeniania się szkodnika decydują możliwości dyspersyjne gatunku (na co główny wpływ ma klimat), a także dostępność pokarmu. Znaczenie dla rozprzestrzeniania gatunku ma skala przepływu towarów na obszarze PRA.

Podstawowym środkiem fitosanitarnym jest szczegółowa kontrola na etapie produkcji, pakowania, transportu oraz po wejściu przesyłek. W miejscu produkcji skuteczną metodą jest natychmiastowe usuwanie materiałów drewnianych lub roślin, na których stwierdzono szkodnika lub symptomy uszkodzeń. Monitoring i właściwa identyfikacja mają kluczowe znaczenie dla ograniczenia przemieszczania szkodnika. Jednak wykrycie agrofaga w towarach i przesyłkach (opakowaniach) w wyniku inspekcji wizualnej partii towaru może być utrudnione z uwagi na możliwość występowania owada w różnych stadiach rozwojowych, jak również fakt, że rośliny często nie wykazują oznak porażenia. Rośliny (zarówno przeznaczone na sadzonki, jak i na materiał pakowy) powinny być uprawiane na obszarach wolnych od szkodnika. Odpowiednimi środkami ostrożności byłaby hodowla roślin przez minimum dwa lata przed wysyłką i systematyczne sprawdzanie ich pod kątem obecności szkodnika. Potencjalnie możliwą opcją zwalczania po stwierdzeniu obecności szkodnika wydaje się zastosowanie powierzchniowych i układowych środków owadobójczych (pyretroidy, organofosforany, neonikotynoidy), a w przypadku materiałów drewnopochodnych (tarcica, palety drewniane) zastosowanie fumigantów zawierających fosforek glinu. W przypadku pokrewnego gatunku (A. chinenis) w literaturze opisano potencjalne środki zwalczania z użyciem nicieni, entomopatogennych grzybów i parazytoidów owadzich.

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

 

Wysokie

 

Średnie

 

Niskie

 

Poziom niepewności oceny:

 

Wysoka

 

Średnia

 

Niska

 

Anthonomus eugenii

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla Anthonomus eugenii

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: uprawy papryki pod osłonami

Główne wnioski

 

Anthonomus eugenii jest szkodnikiem papryki (w mniejszym stopniu bakłażana) w klimacie tropikalnym i subtropikalnym (głównie Ameryka Środkowa). Pochodzi z Meksyku skąd rozprzestrzenił się do innych krajów w regionie. Prawdopodobnie może być też szkodnikiem upraw polowych i przetrwać w warunkach zewnętrznych w południowej Europie. A. eugenii po raz pierwszy zaobserwowano w regionie EPPO we Włoszech w 2013 r., gdzie został skutecznie eradykowany w 2020 r. Doświadczenia z Kanady i Holandii pokazują, że gatunek ten może również stać się szkodnikiem upraw szklarniowych w chłodniejszych krajach, chociaż w tych (podobnie jak na obszarze PRA) nie przetrwałby zimy poza ogrzewanymi obiektami. Do zawleczeń i zasiedlenia upraw szklarniowych dochodziło w okolicach sortowni i miejsc przepakowywania świeżej papryki i bakłażana pochodzących z importu z obszarów zasiedlonych przez szkodnika. Znane są skuteczne metody pozbycia się szkodnika z zasiedlonych szklarni z uprawami roślin żywicielskich. W przypadku wykrycia szkodnika, należy te metody bezwzględnie zastosować. Z uwagi na niewielką liczbę ogrzewanych obiektów szklarniowych produkujących paprykę na obszarze PRA (zaledwie kilka szklarni), ryzyko pojawu i zadomowienia szkodnika jest niskie.

 

 

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)

Wysokie

 

Średnie

 

Niskie

 

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście)

Wysoka

 

Średnia

 

Niska

 

Inne rekomendacje:

·                Brak


Anthonomus signatus

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla Anthonomus signatus

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: Zagrożony jest cały obszar PRA, gdyż w całej Polsce uprawia się rośliny żywicielskie. Szczególnie zagrożone są województwa mazowieckie, lubelskie i świętokrzyskie, gdzie powierzchnia upraw truskawek i poziomek jest największa w skali kraju.

Anthonomus signatus to chrząszcz z rodziny ryjkowcowatych, który występuje naturalnie w Ameryce Północnej, gdzie jest najważniejszym szkodnikiem w uprawie truskawki. Szkody przez niego powodowane potrafią wynosić 100%. Szkodnik ten może stać się istotnym problemem w uprawie truskawki na obszarze PRA, gdyż Polska jest jednym z ważniejszych producentów tych owoców w skali świata.

Prawdopodobieństwo wejścia na obszar PRA gatunku wydaje się wysokie z uwagi na fakt importu z USA sadzonek truskawek, w których mogą znajdować się stadia rozwojowe szkodnika. Dlatego metody zapobiegawcze wprowadzeniu szkodnika na teren Polski – wprowadzenie zakazu importu sadzonek truskawek z obszaru występowania szkodnika wydaje się celowe.

Zastosowanie insektycydów jest jedyną dostępną i działającą metodą w ograniczaniu liczebnościA. signatus. Próby użycia metod biologicznych i środków pochodzenia naturalnego mają niewielką skuteczność.

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)

Wysokie

X

Średnie

 

Niskie

 

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście)

Wysoka

 

Średnia

X

Niska

 

Inne rekomendacje:


Apiosporina morbosa

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla Apiosporina morbosa

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: cały kraj

Apiosporina morbosa jest patogenem wywołującym czarną guzowatość roślin rodzaju Prunus sp.

Głównym żywicielem agrofaga jest śliwa domowa (P. domestica), infekowana jest także wiśnia pospolita oraz gatunki rzadziej uprawiane na obszarze PRA, takie jak brzoskwinia zwyczajna, morela pospolita czy śliwa japońska.

Choroba objawia się występowaniem na gałęziach drzew początkowo zielonych, a później czarnych zgrubień i narośli (black knots).

Porażone drzewa karłowacieją i stają się powyginane. Jeżeli guzowatość utworzy się w formie obrączki dookoła gałęzi, prowadzi to do ich zamierania (Snover i Arneson 2002).

Prawdopodobieństwo wniknięcia: niskie

Prawdopodobieństwo zasiedlenia: średnie (szczególnie zagrożona może być P. domestica – główny żywiciel agrofaga, której uprawa zajmuje w Polsce ok. 17 tys. ha. Rezerwuarem patogenu mogą być także gatunki Prunus sp. rosnące w stanie dzikim).

Prawdopodobieństwo rozprzestrzeniania: niskie (kontrola materiału roślinnego oraz powszechne stosowanie fungicydów znacznie ogranicza rozprzestrzenianie się agrofaga).

Podstawowym środkiem fitosanitarnym jest kontrola roślin rodzaju Prunus sprowadzanych do Polski z obszarów gdzie patogen występuje pospolicie.

W przypadku odnotowania wystąpienia agrofaga w Polsce, konieczne będzie opracowanie i włączenie procedur postępowania w zakresie profilaktyki i zwalczania A. morbosa.

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)

Wysokie

 

Średnie

 

Niskie X

 

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście)

Wysoka

 

Średnia X

 

Niska

 

Inne rekomendacje:

brak


Aromia bungii

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla Aromia bungii Faldermann

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: Obszary PRA, gdzie uprawiane są lub rosną w stanie dzikim drzewa i krzewy z rodzaju Prunus: sady, ogrody przydomowe, zadrzewienia w parkach, miastach, lasy i inne tereny.

Główne wnioski

 

Aromia bungii to chrząszcz rozwijający się pod korą i w drewnie drzew i krzewów z rodzaju Prunus (morele, brzoskwinie, śliwy, wiśnie i inne). Może powodować zamieranie całych sadów. Prawdopodobnie gatunek ten jest w stanie zadomowić się na obszarze PRA (jeśli zostanie zawleczony) z uwagi na powszechność roślin żywicielskich i odpowiadający klimat. Wydaje się, że ryzyko zawleczenia jest duże, ponieważ ogniska wystąpienia gatunku na obszarze EPPO pojawiły się niezależnie od siebie i zawleczeń było co najmniej kilka. Najważniejszą drogą, którą gatunek się rozprzestrzenia na duże odległości, jest transport towarów. Jaja, larwy i poczwarki mogą przetrwać w drewnie opakowaniowym i dokończyć w nim rozwój. Dlatego istotna jest właściwa kontrola fitosanitarna importowanych towarów i ich opakowań.

W krajach EPPO, gdzie gatunek został zawleczony, niszczone są zasiedlone drzewa, jednak z uwagi na skryty tryb życia larw i długi okres rozwoju (nawet 4 lata) metoda ta nie jest w pełni skuteczna. Zabiegi insektycydowe w sadach towarowych mogą w pewnym stopniu ograniczyć liczebność chrząszczy A. bungii, jednak w innych środowiskach (ogrody, parki, lasy) tych zabiegów się nie wykonuje lub jest ich tak mało, że nie będą miały wpływu na liczebność gatunku.

 

 

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)

Wysokie

 

Średnie

 

Niskie

 

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście)

Wysoka

 

Średnia

 

Niska

 

Inne rekomendacje:

·                Brak