PRA

A
B
C
Ć
D
E
F
G
H
I
J
K
L
Ł
M
N
O
Ó
P
Q
R
S
Ś
T
U
V
W
X
Y
Z
Ż
Ź
Strona:
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12

Bactericera cockerelli

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla Bactericera cockerelli Šulc.

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: uprawy szklarniowe papryki i pomidora, uprawy polowe ziemniaka, pomidora i papryki

Główne wnioski:

B. cockerelli stwarza zagrożenie przede wszystkim dla upraw szklarniowych pomidora i papryki, a także polowych upraw ziemniaka – głównie z uwagi na porażanie roślin przez bakterię Candidatus Liberibacter solanacearum, której jest wektorem. Jak wynika z jej obecnego rozmieszczenia, bakteria może przetrwać w szerokim zakresie temperatur. Jej dystrybucja w uprawach psiankowatych na obszarze PRA będzie ograniczona do obszarów, na których może zadomowić się B. cockerelli. Biorąc pod uwagę obecne rozmieszczenie szkodnika w obu Amerykach i Nowej Zelandii, uważa się, że B. cockerelli byłby w stanie zadomowić się i zimować w warunkach zewnętrznych w południowej i środkowej Europie, a także na obszarach o łagodnych zimach w północnej części obszaru Europy. Mając na uwadze biologię agrofaga oraz scenariusze klimatyczne na obszarze PRA, wydaje się mało prawdopodobne przeżycie przez ten gatunek zimy poza uprawami chronionymi. Niemniej wielu ekspertów twierdzi, że szanse przeżycia w warunkach zewnętrznych wzrastają wraz ze skracaniem i łagodnieniem okresów zimowych, a takie zjawisko obserwowane jest na terenie PRA od kilkunastu sezonów.

Główne drogi przenikania B. cockerelli to rośliny do sadzenia (głównie sadzonki pomidora i papryki, w mniejszym stopniu ogrodowych roślin ozdobnych), warzywa (szczególnie zawierające części zielone, jak liście, ogonki liściowe i pędy) oraz odpady roślinne, zawierające części zielone. Z uwagi na niewielkie rozmiary ciała oraz zdolność osobników dorosłych do aktywnego lotu, możliwą drogą przenikania jest także naturalne rozprzestrzenienie.

Prawdopodobieństwo przeniknięcia bez podjęcia środków fitosanitarnych jest oceniane jako średnie z niską niepewnością. Podstawowym środkiem fitosanitarnym jest szczegółowa kontrola na etapie produkcji, pakowania, transportu oraz po wejściu przesyłek. W miejscu produkcji skuteczną metodą jest niszczenie resztek roślinnych bezpośrednio po zbiorach oraz natychmiastowe usuwanie pojedynczych roślin, na których stwierdzono szkodnika lub symptomy uszkodzeń. Monitoring i właściwa identyfikacja mają kluczowe znaczenie dla ograniczenia przemieszczania szkodnika. Skuteczną metodą monitoringu są żółte tablice lepowe umieszczane na wysokości roślin w miejscu produkcji, w pakowalniach czy przechowalniach. Trudność stanowi sposób odróżniania B. cockerelli od innych spokrewnionych gatunków z rodzaju Bactericera, szczególnie w warunkach polowych. Dodatkowo wykrycie agrofaga w przesyłkach (opakowaniach) w wyniku inspekcji wizualnej partii towaru jest trudne z uwagi na możliwość występowania owada w różnych stadiach rozwojowych.

Potencjalnie możliwą opcją zwalczania, po stwierdzeniu obecności szkodnika, wydaje się być zastosowanie układowych środków owadobójczych o krótkim okresie karencji lub z wykorzystaniem m.in. drapieżnych pluskwiaków czy pasożytniczych błonkówek.

 

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)

Wysokie

 

Średnie

 

Niskie

 

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście)

Wysoka

 

Średnia

 

Niska

 

Bactericera tremblayi

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla Bactericera tremblayi

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: Uprawy polowe pora i cebuli oraz uprawy warzyw pod osłonami na obszarze całego kraju.

Główne wnioski

B. tremblayi stwarza zagrożenie przede wszystkim dla upraw szklarniowych warzyw w Polsce, a także polowych pora i cebuli (w krajach pochodzenia oraz części obszaru śródziemnomorskiego jest szkodnikiem upraw polowych – głównie pora i cebuli). Główne drogi przenikania szkodnika to warzywa (szczególnie zawierające części zielone, jak liście, ogonki liściowe i pędy) oraz odpady roślinne, zawierające części zielone. Z uwagi na niewielkie rozmiary ciała oraz zdolność osobników dorosłych do aktywnego lotu, możliwą drogą przenikania jest także naturalne rozprzestrzenienie.

Ze względu na niewielki dotychczasowy zakres badań nad biologią i rozmieszczeniem geograficznym, trudno wiarygodnie oszacować niszę klimatyczną dla tego szkodnika. Jednak na podstawie map Köppen-Geigera można stwierdzić, że klimat w zachodnich obszarach RP jest zbliżony do klimatu występującego w niektórych krajach obecnego zasięgu (np. Francji, czy północno-wschodnich Włoch). Z drugiej strony należy zauważyć, że wartości pewnych parametrów klimatycznych występujące na terenie Polski mogą być nieodpowiednie dla trwałego zasiedlenia szkodnika. Dlatego pomimo stosunkowo częstych przechwyceń na obszarach państw europejskich i potencjalnie sprzyjających warunków środowiskowych, część specjalistów uważa, że szkodnik ten nie jest w stanie przetrwać zimy. Niemniej możliwość zasiedlenia nowych obszarów przez populację agrofaga wzrasta ze skracaniem i łagodnieniem okresu zimowego.

Prawdopodobieństwo przeniknięcia bez podjęcia środków fitosanitarnych jest wysokie, głównie ze względu na import warzyw z krajów, w których agrofag występuje. Podstawowym środkiem fitosanitarnym jest szczegółowa kontrola na etapie produkcji, pakowania, transportu oraz po wejściu przesyłek. W miejscu produkcji skuteczną metodą jest niszczenie resztek roślinnych bezpośrednio po zbiorach przez uprawę pożniwną oraz natychmiastowe usuwanie pojedynczych roślin, na których stwierdzono szkodnika lub symptomy uszkodzeń. Monitoring i właściwa identyfikacja mają kluczowe znaczenie dla ograniczenia przemieszczania szkodnika. Skuteczną metodą monitoringu są żółte tablice lepowe umieszczane na wysokości roślin w miejscu produkcji, w pakowalniach czy przechowalniach. Trudność stanowi sposób odróżniania B. tremblayi od innych spokrewnionych gatunków z rodzaju, szczególnie w warunkach polowych i bez dysponowania odpowiednio powiększającym sprzętem optycznym. Dodatkowo wykrycie agrofaga w przesyłkach (opakowaniach) w wyniku inspekcji wizualnej partii towaru, jest trudne z uwagi na możliwość występowania owada w różnych stadiach rozwojowych.

Potencjalnie możliwą opcją zwalczania po stwierdzeniu obecności szkodnika wydaje się zastosowanie układowych środków owadobójczych o krótkim okresie karencji. Trwają także badania z zakresu stosowania metody biologicznej z wykorzystaniem m.in. drapieżnych pluskwiaków czy pasożytniczych błonkówek.

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)

Wysokie

 

Średnie

X

Niskie

 

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście)

Wysoka

 

Średnia

X

Niska

 

Inne rekomendacje:


Bactericera trigonica

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla Bactericera trigonica

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: uprawy polowe marchwi, selera i potencjalnie ziemniaka

Bactericera trigonica jest polifagiem, a jej rośliny żywicielskie są powszechnie uprawiane na obszarze PRA. W Polsce, podobnie jak w krajach aktualnego występowania, agrofag stwarza zagrożenie przede wszystkim dla upraw polowych – głównie marchwi i selera,  a także potencjalnie ziemniaka jako wektor Candidatus Liberibacter solanacearum. Główne drogi przenikania szkodnika to warzywa (szczególnie zawierające części zielone, jak liście, ogonki liściowe i pędy) oraz odpady roślinne, zawierające części zielone. Z uwagi na niewielkie rozmiary ciała oraz zdolność osobników dorosłych do aktywnego lotu, możliwą drogą przenikania jest także naturalne rozprzestrzenienie.

Aktualnie istnieje niewiele badań nad biologią i rozmieszczeniem geograficznym, stąd trudno wiarygodnie oszacować niszę klimatyczną dla tego agrofaga. Klimat w zachodnich obszarach Polski jest zbliżony do występującego w niektórych krajach obecnego zasięgu szkodnika (np. Słowacji, Węgier, niektórych regionów Francji). W szczególności obecność B. trigonica na Słowacji świadczy o tym, że może ona zasiedlać cieplejsze regiony kraju. Z uwagi na brak szczegółowych danych trudno szacować na ile populacje w regionach o klimacie zbliżonym do występującego na terenie Polski są stabilne. Jednak, według niektórych ekspertów szanse przeżycia w warunkach zewnętrznych wzrastają wraz ze skracaniem i łagodnieniem okresów zimowych, a takie zjawisko obserwowane jest na terenie PRA od kilkunastu sezonów.

Prawdopodobieństwo przeniknięcia bez podjęcia środków fitosanitarnych jest wysokie, głównie ze względu na import warzyw z krajów, w których agrofag występuje. Zastosowanie stref ochronnych w stosunku do obszarów, na których nie ma jeszcze szkodnika zapobiegnie jego dalszemu rozprzestrzenianiu się. Dodatkowo zaktualizowane powinny zostać regulacje dotyczące roślin żywicielskich w celu uwzględnienia dodatkowych towarów potencjalnie podatnych na zasiedlanie przezB. trigonica. Możliwą opcją zwalczania wydaje się zastosowanie środków owadobójczych po stwierdzeniu jego obecności.

Prawidłowa identyfikacja i skuteczny monitoring mają kluczowe znaczenie dla ograniczenia przemieszczania szkodnika. Skuteczną metodą monitoringu są żółte tablice lepowe stosowane w miejscu produkcji, w pakowalniach czy przechowalniach. Trudność stanowi sposób odróżniania B. trigonica od innych spokrewnionych gatunków z rodzaju. Dodatkowo wykrycie agrofaga w przesyłkach (opakowaniach), w wyniku inspekcji wizualnej partii towaru przeznaczonej do wysyłki lub monitoringu, jest trudne z uwagi na możliwość występowania owada w różnych stadiach życiowych.

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)

Wysokie

 

Średnie

X

Niskie

 

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście)

Wysoka

 

Średnia

X

Niska

 

Inne rekomendacje:


Bactrocera dorsalis

 

Podsumowanie Ekspresowej Oceny Zagrożenia Agrofagiem dla

Bactrocera dorsalis (Hendel)

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: Uprawy sadownicze owoców takich jak jabłka, brzoskwinie, śliwki oraz inne. Obszar zagrożenia jest limitowany do bezpośredniej okolicy miejsc zawleczenia gatunku.

Główne wnioski:

Bactrocera dorsalis (orientalna muszka owocowa) to muchówka z rodziny nasionnicowatych (Tephritidae) której larwy rozwijają się w szeregu tropikalnych owoców, jak również gatunków uprawianych w krajach
o umiarkowanym klimacie, włączając w to obszar PRA. Samica uszkadza skórki owoców przez nakłuwanie ich pokładełkiem. Larwy żerują wewnątrz owoców, uszkadzając je i zanieczyszczając odchodami. Uszkodzone owoce szybko się psują.

Orientalna muszka owocowa wyrządza ogromne szkody w uprawach owoców na obszarach, w których już występuje, powodując przy tym istotne szkody ekonomiczne. Do walki ze szkodnikiem wykorzystywane są pułapki wabiące, wypuszczanie na wolność sterylnych samców oraz klasyczne zabiegi chemiczne.

Intensywny rozwój handlu w skali światowej stwarza zagrożenie zawleczenia wraz z importowanymi owocami szkodnika B. dorsalis, który teoretycznie może zasiedlić część roślin uprawnych obecnych na obszarze PRA. Pomimo znaczącego ryzyka przeniknięcia gatunku na obszar PRA, negatywne skutki tego przeniknięcia prawdopodobnie nie będą zbyt duże. Spowodowane jest to faktem, że szkodnik wymaga do rozwoju wysokich temperatur i jest wrażliwy na niskie temperatury. Możliwe do zasiedlenia rośliny obecne w obszarze PRA, uprawiane są na terenach otwartych, co dodatkowo utrudni ich zasiedlenie przez szkodnika. Ewentualnych strat można się spodziewać w okolicy miejsc wylotu osobników dorosłych muchówek, które mogą dać początek pokoleniu szkodnika w przyległych sadach owocowych. Wówczas można podjąć próbę zwalczania. Powinna być ona jednak poprzedzona odpowiednim systemem monitoringu (na obszarach podwyższonego ryzyka) przy użyciu dostępnych pułapek.

Ryzyko fitosanitarne na zagrożonym obszarze (Indywidualne oceny prawdopodobieństwa przeniknięcia i zasiedlenia oraz wielkości rozprzestrzenienia i wpływu dostarczono w treści dokumentu)

wysokie

średnie

X

niskie

Poziom niepewności oceny

(patrz Q 17 w celu uzasadnienia oceny. Indywidualne oceny niepewności przeniknięcia, zasiedlenia, rozprzestrzenienia i wpływu dostarczono w treści dokumentu)

wysoka

średnia

niska

X

 



 

 

 

Bagous claudicans

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla Bagous claudicans

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: Potencjalnie zagrożone są miejsca uprawy rozchodnikowca okazałego – szkółki ogrodnicze, ogrody, zieleń miejska na obszarze całego kraju.

Główne wnioski

Poza licznym wystąpieniem B. claudicans na rozchodnikowcu okazałym, sadzonym na dachu Muzeum Śląskiego, brak innych doniesień (z Polski i Europy) o szkodach wyrządzanych przez ten gatunek chrząszcza. Na podstawie tak skąpych danych nie można przewidywać jego potencjalnej szkodliwości dla upraw rozchodnikowca okazałego.

Oceniany gatunek uznawany jest za rzadki, a dane o jego biologii są cząstkowe i niepewne. Znani przedstawiciele rodzaju Bagous uznawani są za monofagów, związanych głównie z roślinnością wodną lub środowiskami podmokłymi.

W literaturze brak jest danych na temat biologii oraz szkodach wyrządzanych przez ten gatunek. W związku z powyższym przedstawiona tutaj ocena zagrożenia obarczona jest bardzo dużą niepewnością.

 

 

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)

Wysokie

 

Średnie

 

Niskie

 

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście)

Wysoka

 

Średnia

 

Niska

 

Inne rekomendacje:

 


Beet curly top virus

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla
Beet curly top virus
Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska
Opis obszaru zagrożenia: W sytuacji przedostania się wirusa i zawleczenia jego wektora na teren PRA zagrożony może być obszar całego kraju, ze szczególnym uwzględnieniem regionów, gdzie intensywnie uprawiane są buraki cukrowe oraz ziemniaki.
Główne wnioski:
Beet curly top virus ma bardzo szeroki i zróżnicowany zakres roślin żywicielskich obejmujących ponad 300 gatunków roślin dwuliściennych zaklasyfikowanych do 44 rodzin, z których duża część występuje na całym terenie PRA. Wirus powoduje znaczne straty w uprawach gospodarczo ważnych roślin jak np. burak cukrowy, ziemniak, pomidor, które są uprawiane w wielu regionach Polski. Dotychczas BCTV wykrywany był głównie w Ameryce Północnej, gdzie powodował duże straty w jakości i ilości plonów. W Europie był stwierdzany jedynie w regionie śródziemnomorskim (Włochy, Cypr, Turcja). Za rozprzestrzenianie wirusa odpowiedzialne są głównie wektory C. tenellus i C. opacipensis, które powszechnie występują w Ameryce Północnej i śródziemnomorskiej części Europy. To właśnie wymogi klimatyczne niezbędne do prawidłowego rozwoju owadów są czynnikiem ograniczającym rozprzestrzenianie wektorów i ekspansję BCTV na teren centralnej i północnej części Starego Kontynentu, w tym także Polskę. Z tego względu oraz z powodu bardzo trudnego przenoszenia mechanicznego tego patogenu prawdopodobieństwo rozprzestrzeniania BCTV na terenie PRA (np. wraz ze sprowadzonym zainfekowanym materiałem roślinnym) jest niskie. W sytuacji zmian klimatycznych umożliwiających zasiedlenie obszaru PRA przez zawleczone owady – wektory - przedostanie się BCTV może skutkować rozwojem infekcji, które mogą mieć wpływ i powodować straty w jakości i ilości plonów roślin gospodarczo ważnych.Ochrona roślin przed wirusami polega na systematycznej kontroli materiału roślinnego sprowadzanego do kraju oraz na likwidowaniu zainfekowanych roślin oraz wektorów owadzich, które mogą bytować na roślinach bądź owocach. Ma to na celu wyeliminowanie wszelkich źródeł wirusa i jego wektorów, które jak dotąd nie były wykrywane na terenie PRA.
Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru
(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)
Wysokie   Średnie   Niskie X
Poziom niepewności oceny:
(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście)
Wysoka X Średnia   Niska  
Inne rekomendacje:

Beet pseudoyellows virus

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla ‘Beet pseudoyellows virus

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: cały obszar Polski, na którym znajdują się naturalne rośliny żywicielskie wirusa należące zarówno do roślin uprawnych, ozdobnych i chwastów roślin uprawnych.

Beet pseudoyellows virus ma szeroki i zróżnicowany zakres roślin żywicielskich, obejmujący zarówno gatunki uprawnych roślin dyniowatych, wiele gatunków roślin ozdobnych oraz chwastów, z których większość występuje na całym terenie PRA. Wirus powoduje pogorszenie kondycji roślin i straty plonu (40-60 %) roślin dyniowatych: ogórka, dyni, cukinii, melona, które są także uprawiane w wielu regionach na terenie PRA. Dotychczas BPYV wykrywany był w Ameryce Północnej (Kanada, Kostaryka, USA), Azji (Japonia), Oceanii (Australia, Nowa Zelandia), a w Europie na terenie: Bułgarii, Cypru, Francji, Grecji, Hiszpanii, Holandii i Włoch. Za rozprzestrzenianie wirusa odpowiedzialny jest wektor - mączlik szklarniowy (T. vaporarium), który powszechnie występuje w ponad 50 krajach na całym świecie w tym także na obszarze PRA. W sytuacji przedostania się wirusa na teren PRA wraz z zainfekowanym materiałem roślinnym lub poprzez zawleczone, infekcyjne wektory może dojść do rozwoju infekcji, która może powodować straty w jakości i ilości plonów roślin: ogórków, cukinii, dyni, sałaty, szpinaku, marchwi oraz buraków, tytoni lub lnu. Ochrona roślin przed chorobami wirusowymi polega na systematycznej kontroli materiału roślinnego sprowadzanego do kraju oraz na likwidowaniu zainfekowanych roślin oraz wektora owadziego, którego osobniki mogą bytować na roślinach bądź owocach w celu wyeliminowania wszelkich źródeł wirusa i infekcyjnego wektora, które jak dotąd nie były wykrywane na terenie PRA.

 

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)

Wysokie

 

Średnie

 

Niskie

 

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście)

Wysoka

 

Średnia

 

Niska

 

Inne rekomendacje:

·               brak


Belonolaimus longicaudatus

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla ‘Belonolaimus longicaudatus’

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: Obszar kraju, w szczególności jego południowa i zachodnia część. Zagrożone są liczne gatunki roślin uprawnych, na przykład cebuli, czosnku, marchwi czy kukurydzy.

Główne wnioski

 

Zagrożenie dla Polski powodowane przez Belonolaimus longicaudatus zostało ocenione jako niskie. Zauważyć trzeba, że szkodnik ten w obszarze swojego występowania wywołuje poważne straty w uprawach oraz generuje istotne koszty związane z koniecznością jego zwalczania, a na terenie Polski licznie występują właściwe dla niego rośliny żywicielskie oraz warunki glebowe. Tym niemniej, sposobem w jaki mógłby on zostać do Polski zawleczony jest sprowadzanie gleby z krajów, w których występuje (głównie USA, ale też Turcja). Wielkość takiego importu jest mała. Ponadto, mało prawdopodobne jest by w warunkach klimatycznych Polski szkodnik był w stanie rozwijać się wystarczająco intensywnie, by móc doprowadzić do strat.

 

Należy jednak zauważyć, że w miarę postępowania ocieplania klimatu analiza będzie musiała zostać powtórzona, a ryzyko oszacowane na nowo.  

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)

Wysokie

 

Średnie

 

Niskie

 

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście)

Wysoka

 

Średnia

 

Niska

 

Inne rekomendacje:

·                Brak


Brenneria salicis

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla ‘Brenneria salicis’ (Day 1924) Hauben i wsp. 1999

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: łęgi wierzbowe, dziko rosnące drzewa i krzewy z rodzaju Salix, obszar uprawy wierzby energetycznej.

Główne wnioski

Dotąd nie odnotowano występowania Brenneria salicis i nie obserwowano objawów bakteriozy na wierzbach w Polsce. Ze względu na endofityczne występowanie bakterii, można uznać, że nie stwarza ona poważnego zagrożenia, nawet w przypadku wejścia i zasiedlenia przez nowe szczepy, choć warunki klimatyczne i obecność roślin gospodarzy na terenie Polski sprzyjają zadomowieniu.

Jednoczesne wystąpienie wysokiej koncentracji bakterii Brenneria salicis w tkance drzew i nieznanych dotąd czynników środowiskowych sprzyjających chorobie spowoduje wystąpienie objawów i tym samym straty głownie w starszych drzewostanach, z mniejszym prawdopodobieństwem w uprawach szkółkarskich i plantacjach wierzby energetycznej.

     Środki fitosanitarne powinny być podjęte tylko dla objawowo porażonych drzew. Jeżeli na obszarze PRA stwierdzona zostanie porażona objawowo roślina, powinna ona zostać jak najszybciej usunięta w miarę możliwości razem z korzeniami i zutylizowana np. poprzez spalenie. Jeżeli drzewo lub krzew rośnie w skupisku, sąsiadujące bezpośrednio z porażoną rośliną inne okazy wierzb również powinny być usunięte ze względu na możliwość przeniesienia bakterii przez dotykające się liście. Powinno się unikać nowych nasadzeń w miejscach gdzie rosły objawowo porażone rośliny.

W pozostałych krajach EPPO, gdzie wykrywano B. salicis choroba nie stanowi obecnie poważnego zagrożenia.

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu
w tekście dokumentu)

Wysokie

 

Średnie

 

Niskie

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu
w tekście)

Wysoka

 

Średnia

Niska

 

Inne rekomendacje:

 


Cacoecimorpha pronubana

Podsumowanie Ekspresowej Oceny Zagrożenia Agrofagiem dla

Cacoecimorpha pronubana (Hübner, 1799)

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: W przypadku upraw polowych różnych roślin – zachodnia część kraju,
w przypadku upraw pod osłonami – cała Polska.

Główne wnioski:

C. pronubana jest w Europie gatunkiem rodzimym, naturalnie występującym na południu kontynentu,
w basenie Morza Śródziemnego. Zwiększony obrót materiałem roślinnym powoduje zawlekanie szkodnika z sadzonkami roślin oraz kwiatami ciętymi. Z tego powodu, w przypadku sprowadzania do tego typu upraw materiału roślinnego (np. w postaci sadzonek roślin) zalecana jest szczegółowa kontrola fitosanitarna. Zmieniające się warunki klimatyczne mogą pozwolić na przetrwanie C. pronubana w warunkach naturalnych, zwłaszcza w zachodniej części kraju. Prawdopodobieństwo wystąpienia szkód w uprawach polowych jest jednak niewielkie. Dodatkowo C. pronubana może rozwijać się w uprawach pod osłonami. Gatunek został ujęty w dyrektywie Unii Europejskiej 74/647/EEC z 9 grudnia 1974 „On control of carnation leaf-rollers”.

Podstawowym środkiem fitosanitarnym jest kontrola materiału roślinnego, importowanego z obszaru gdzie C. pronubana występuje pospolicie. W przypadku takich miejsc powinna zostać wykonana odpowiednia ochrona chemiczna. Dotyczy to zwłaszcza roślin ozdobnych i przyprawowych produkowanych
w doniczkach, w warunkach polowych, oraz niektórych kwiatów ciętych.

W razie wystąpienia gatunku w warunkach szklarniowych należy wykonać odpowiednie zabiegi chemiczne. Szczególnie duże ryzyko występuje w przypadku sprowadzania sadzonek roślin do uprawy pod osłonami (nie dotyczy to materiału siewnego oraz rozmnożeniowego stanowiącego podziemne części roślin, np. cebul, kłączy).

Należy zwiększyć kontrolę importowanego materiału roślinnego, zwłaszcza uprawianego w warunkach polowych w obszarze basenu Morza Śródziemnego.

Ryzyko fitosanitarne na zagrożonym obszarze  (Indywidualne oceny prawdopodobieństwa przeniknięcia i zasiedlenia oraz wielkości rozprzestrzenienia i wpływu dostarczono w treści dokumentu)

wysokie

średnie

niskie

X

Poziom niepewności oceny

(patrz Q 17 w celu uzasadnienia oceny. Indywidualne oceny niepewności przeniknięcia, zasiedlenia, rozprzestrzenienia i wpływu dostarczono w treści dokumentu)

wysoka

średnia

X

niska

Inne rekomendacje: