Nowe stanowiska organizmów kwarantannowych z list A1 i A2 EPPO:

1. Pierwsze wykrycie choroby Pierce'a (powodowanej przez Xylella fastidiosa - lista EPPO A1) na winorośli (Vitis vinifera) na Tajwanie. W 2002 roku charakterystyczne objawy powodowane przez X. fastidiosa zaobserwowano w komercyjnej winnicy w centrum Tajwanu. Zainfekowane rośliny zamierały w ciągu 1 do 5 lat. Pobrane próbki od chorych roślin przetestowano pod kątem obecności X. fastidiosa (test ELISA, PCR). Należy przypomnieć, że X. fastidiosa została po raz pierwszy opisana w 1993 roku na gruszy (Pyrus pyrifolia) (EPPO RS 94/049, 96/204, 2007/187). Od pierwszej obserwacji objawów chorobowych w 2002 roku łącznie 12 023 zainfekowanych winorośli zostało zniszczonych w komercyjnych winnicach. Jednakże choroba nie jest skutecznie zwalczana, prawdopodobnie z powodu nieefektywnego eliminowania bakterii z innych roślin żywicielskich rosnących w pobliżu winnic. Potrzebne są dalsze badania w celu określenia potencjalnych roślin żywicielskich i opracowanie odpowiedniej strategii, w celu skuteczniejszego zwalczania choroby (2013/118).
2. Pierwsze stwierdzenie wirusa mozaiki pepino (Potexvirus, PepMV, Pepino mosaic virus - EPPO A2 List) na Litwie. W roku 2010 i 2011, 131 próbki liści pomidorów i owoców zebrano w komercyjnych szklarniach na Litwie i przebadano pod kątem obecności wirusa mozaiki pepino. Wirusa wykryto (DAS-ELISA, RT-PCR) w 2 oddzielnych szklarniach. Analiza sekwencji nukleotydów wykazało, że 2 izolaty litewskie PepMV należą do UE i CH2 genotypów (2013/123).

Aktualna sytuacja wybranych organizmów kwarantannowych

1. Sytuacja Clavibacter michiganensis subsp sepedonicus (lista EPPO A2) w Norwegii. Bakteriozę pierścieniową ziemniaka  po raz pierwszy wykryto w tym kraju w 1964 roku. Od 1965 roku zaczęto modyfikować krajowe ustawodawstwo w celu skuteczniejszego zwalczania choroby i ujednolicenia z Dyrektywą Komisji UE 2006/56/WE. W 1999 roku Krajowe Służby Ochrony Roślin zainicjowały program wyeliminowania C. michiganensis subsp . sepedonicus w celu umożliwienia eksportu ziemniaków do innych krajów europejskich . Od 1999 do 2002 roku przeprowadzono badania w komercyjnej produkcji ziemniaków we wszystkich powiatach. Pobierano ziemniaki od wszystkich producentów (obszar produkcji > 2 ha) i testowano (IFAS, analiza kwasów tłuszczowych, PCR). W przypadku wykrycia bakterii hodowca był zobowiązany do wdrożenia rygorystycznych środków zwalczania obejmujących: usuwanie zainfekowanych ziemniaków, zakaz stosowania jakichkolwiek ziemniaków z zainfekowanego gospodarstwa jako sadzeniaki, dezynfekcję wszystkich potencjalnie zanieczyszczonych narzędzi, zakaz uprawy ziemniaka na zainfekowanym polu w ciągu 2 kolejnych lat, niszczenie wszystkich samosiewów roślin ziemniaka w tym 2-letnim okresie kwarantanny. W latach 2003-2004 i 2005-2008 przeprowadzono badania w celu monitorowania skuteczności środków zwalczania. Od 1999 do 2008 roku przebadano około 10 700 próbek od 4 433 rolników w całej Norwegii . W rezultacie stwierdzono 328 przypadki bakteriozy pierścieniowej ziemniaka, głównie w powiatach Hedmark, Nordland, Troms i Trøndelag. Program zwalczania został ponownie zainicjowany w 2011 roku, koncentrując się na obszarach, w których choroba została rozpoznana, a ponadto okres kwarantanny został wydłużony z 2 do 3 lat (2013/119).
2. Ralstonia solanacearum nie występuje w Armenii. Służba Ochrony Roślin Armenii uważa, że zapisy w bazie danych szkodników kwarantannowych EPPO (PQR) dotyczące występowania Ralstonia solanacearum (lista EPPO A2) na terytorium tego kraju, są błędne. Podkreślono, że każdego roku realizowany jest szczegółowy monitoring przez inspektorów Państwowej Służby Bezpieczeństwa Żywności we wszystkich regionach Armenii, i że nigdy nie stwierdzono przypadków R. solanacearum (2013/120).
3. W USA prowadzone są badania naukowe na temat stosowania termoterapii w celu wyeliminowania „Candidatus Asiaticus Liberibacter” (lista EPPO A1) z zainfekowanych drzew cytrusowych. Wyniki wykazały , że ciągła ekspozycja na temperaturę 40 do 42° C przez okres co najmniej 48 godzin była wystarczająca, aby istotnie zmniejszyć lub wyeliminować „Ca. Asiaticus Liberibacter” w porażonych drzewkach cytrusowych (młode rośliny doniczkowe). Wszystkie rośliny poddane eksperymentowi wykazały normalny wzrost i pozostały wolne od choroby przez okres dłuższy niż 2 lata po zabiegu. Potrzebne są dalsze badania, aby ocenić czy termoterapia może być również zastosowana, ewentualnie w połączeniu z zabiegami chemicznymi, w przypadku drzew rosnących w sadach i prywatnych ogrodach (2013/121).
4. Stenocarpella maydis (lista EPPO A2) nie występuje w Austrii. Patogen został wykryty w Austrii w 1993 roku w uprawach kukurydzy (Zea mays) wyhodowanych ze starych partii materiału siewnego. Od czasu tego pojedynczego stwierdzenia S. maydis nigdy nie został ponownie stwierdzony. Służba Ochrony Roślin Austrii uważa w związku z tym, że grzyb ten nie występuje na terytorium tego kraju (2013/122).
5. Wykrycie powiązania wirusa drobnienia czereśni (Little cherry virus, LChV), z chorobą Shirofugen stunt. Najnowsze badania molekularne (przy użyciu zaawansowanych technik sekwencjonowania) sugerują, że Little cherry virus 1 (Closteroviridae , LChV1 - załączniki WE) jest prawdopodobnym czynnikiem sprawczym tej choroby (2013/124).
6. Pierwsze wykrycie wiroida chlorotycznej karłowatości pomidora (TCDVd) w Norwegii. Pod koniec 2011 roku nietypowe objawy porażenia zaobserwowano w jednej szklarni pomidorów (Solanum lycopersicum cv. „Juanita”) w południowo-zachodniej Norwegii. Badania molekularne (Real-time PCR, RT-PCR, sekwencjonowanie) potwierdziły obecność wiroida. Wszystkie rośliny pomidora zostały zniszczone, a cała szklarnia została dezynfekowana i pozostawiana pusta przez 8 tygodni. Obecnie uznaje się, że choroba została zwalczona (2013/125).
7. Pierwsze stwierdzenie wiroidu karłowatości wierzchołkowej pomidora (Tomato apical stunt viroid – lista alertowa EPPO) na Słowenii. W 2011 roku zebrano próbki z roślin psianki jaśminowej (Solanum jasminoides) ze szklarni i punktów sprzedaży detalicznej. Badania molekularne (PCR, sekwencjonowanie) potwierdziła obecność wiroidu w części próbek, a także znaleziono ‘Citrus exocortis viroid’ (2013/126).
8. Nowy wiroid występujący na papryce i pomidorach - Pepper chat fruit viroid (PCFVd). Jesienią 2006 roku zaobserwowano nową chorobę w szklarniach na uprawach papryki rocznej (Capsicum annuum) w Holandii. Badania wykazały, że czynnikiem wywołującym chorobę był nowy wiroid należący do grupy Pospiviroid. Eksperymenty wykazały, że PCFVd może zainfekować inne psiankowate: pomidory (Solanum lycopersicum) i ziemniaki (S. tuberosum). W 2009 PCFVd wykryto na uprawach papryki i pomidora w Kanadzie i Tajlandii. Pod koniec 2012 Australijskie Ministerstwa Rolnictwa, Rybołówstwa i Leśnictwa podało, że przechwycono 5 przesyłek z nasionami pomidora zainfekowanymi PCFVd wywożonymi z Izraela i Tajlandii we wrześniu i październiku 2012 roku. Te zainfekowane partie zostały zniszczone lub odesłane. Odkrycie to sugeruje , że PCFVd , podobnie jak inne Pospiviroid, mogą być rozprzestrzeniane wraz z nasionami i jego rozmieszczenie geograficzne jest prawdopodobnie większe niż pierwotnie sądzono (2013/127).
9. Dodanie Myiopardalis pardalina (Diptera: Tephritidae - Baluchistan melon fly) do listy alertowej EPPO. Ze względu na pojawiające się w Azji Środkowej masowe wystąpienia tego owada i powodowanie dużych szkód w uprawach melonów, Sekretariat EPPO postanowił dodać szkodnika do listy alertowej EPPO (2013/128).
10. Pierwsze doniesienie o występowaniu Quadrastichus erythrinae (Hymenoptera: Eulophidae) w Gwadelupie i Martynice. W maju 2012 roku tego inwazyjnego owada znaleziono w Fort-de-France (Martynika) i Baie-Mahault (Gwadelupa) na erytrynie zmiennej (Erythrina variegata var. Fastigiata) (2013/129).

W czerwcowym raporcie EPPO (2013 No.6) w oparciu o najnowszą literaturę podano nowe dane o następujących organizmach kwarantannowych i znajdujących się na liście alertowej (2012/130): Iris yellow spot virus (Tospovirus – wcześniej lista alertowa EPPO), Cylindrocladium buxicola (wcześniej lista alertowa EPPO), Tobacco ringpost virus (Nepovirus, TRSV – lista EPPO A2), Phytophthora ramorum (lista EPPO A2), Xanthomonas axonopodis pv. vesicatoria (lista EPPO A2), Xylosandrus compactus (Coleoptera: Scolytidae), Acidovorax citrulli (lista alertowa EPPO), Ditylenchus dipsaci (lista EPPO A2), Drosophila suzukii (Diptera: Drosophilidae – lista EPPO A2), Beet necrotic yellow vein virus (Benyvirus, BNYVV – lista EPPO A2), Leptoglossus occidentalis (Hemiptera: Coreidae).

W raporcie podano także informacje o nowych roslinach żywicielskich dla Phytophthora ramorum (lista alertowa EPPO) i Meloidogyne enterolobii (lista EPPO A2), a także o nowych wirusach atakujących m. in. paprykę i pomidora: Tomato zonate spot virus (TZSV) i Beet curly top Iran virus (BCTIV).

W raporcie podano informacje o nowych metodach diagnostycznych dla następujących organizmów: Anoplophora chinensis (Coleoptera: Cerambycidae – lista EPPO A2), A. glabripennis (lista EPPO A1), Psacothea hilaris (wcześniej lista alertowa EPPO), Melampsora medusae (lista EPPO A2), Melampsora larici-populina, M. allii-populina i M. medusae f.sp. deltoidae (lista EPPO A2 List), Xanthomonas arboricola pv. pruni (lista EPPO A2), ‘Candidatus Liberibacter solanacearum’ (lista EPPO A1 – dla halotypów ziemniaka)

Opracowano na podstawie EPPO Reporting Service No. 06 Paris, 2013-06-01 - pobierz