Główne wnioski
Pratylenchus zeae może zostać wprowadzony na obszar PRA z roślinami, odpadami roślinnymi oraz z podłożem. Nicień może prawdopodobnie zasiedlać uprawy prowadzone pod osłonami w naturalnym podłożu glebowym.
W celu zminimalizowania prawdopodobieństwa wprowadzenia nicienia oraz jego rozprzestrzenienia na obszarze Polski należy:
· Kontrolować przesyłki pod kątem obecności nicienia, co zapobiega wprowadzeniu organizmu na obszar PRA;
· Wykorzystywać wyłącznie materiał rozmnożeniowy wolny od nicienia, w celu uniemożliwienia wprowadzenia organizmu na obszar PRA;
· W przypadku stwierdzenia wystąpienia nicienia w otwartym gruncie podjąć działania uniemożliwiające jego dalsze rozprzestrzenienie. W tym celu należy unikać przenoszenia agrofaga w glebie przylegającej do narzędzi oraz maszyn rolniczych wykorzystywanych w pracach polowych. Zaleca się również unikania rozprzestrzenienia nicienia w materiale roślinnym tj. z korzeniami roślin;
· Zastosować środki ochrony chemicznej dopuszczone do zwalczania nicieni pasożytów roślin w określonych uprawach;
· W przypadku stwierdzenia wystąpienia nicienia w uprawach pod osłonami należy przeprowadzić fumigację podłoża stosując preparaty chemiczne zawierające np. dazomet czy metam sodowy.
W celu zminimalizowania zadomowienia oraz rozprzestrzenienia nicienia zaleca się:
· Ugorowanie gleby (Moura i wsp., 2009; Pankhurst i wsp., 2005).
· Unikanie uprawy sorgo oraz rozplenicy perłowej w monokulturze (Johnson i Burton, 1972).
· Uprawa bawełny (Gossypium) (Johnson i wsp., 1975); fasoli mungo (Aung i Prot, 1990), jęczmienia zwyczajnego odm. Grimmett (Stirling i wsp., 2010), kanawalii mieczokształtnej (Arim i wsp., 2006; Obici i wsp., 2011; Santana-Gomes i wsp., 2018), kapusty właściwej (Johnson i wsp., 1990), krotolarii rózgowatej (Crotolaria juncea) (Johnson i Campbell, 1080; Rosa i wsp., 2003; Moura i wsp., 2009; Moura i wsp., 2010a; Santana, 2014; Santana-Gomes i wsp., 2019a), nikli indyjskiej (Araújo Filho i wsp., 2010; Santana i wsp., 2012; Santana-Gomes i wsp., 2018), rzepaku w formie ozimej (Barbosa Ferraz i Rossi, 1999), rzodkwi zwyczajnej (Raphanus sativus) (Hashimi i Hashimi, 1989), truskawki (Brum i wsp., 2019), włośnicy odm. Splenda (Stirling i wsp., 2010), wspięgi pospolitej (Aung i Prot, 1990), wspięgi wężowatej odm. Red Caloona (Stirling i wsp., 2010), Arachis pintoi (Obici i wsp., 2011), Cajanus indicus (Santana, 2014), Crotalaria spectabilis (Santana i wsp., 2012; Santana, 2014), Mucuna pruriens (Santana, 2014), Stizolobium aterrimum (Moura i wsp., 2009; Moura i wsp., 2010a), Stylosanthes spp. (Obici i wsp., 2011).
· Uprawę soi (Stirling, 2008).
· Uprawa niewrażliwych odmian marchwi, pszenicy, pomidora i ciecierzycy pospolitej (Hashimi i Hashimi, 1989).
· Zastosowanie roztoczy Lasioseious subterraneous (Manwaring i wsp., 2020) lub Protogamasellus mica ogranicza liczebność nicienia (Stirling i wsp., 2017; Manwaring i wsp., 2020).
· Zastosowanie Bacillus amyloliquefaciens (Alves i wsp., 2011).
· Aplikacja kwasu jasmonowego (Gavin i wsp., 2013).
· Aplikacja do gleby koncentratu z wodorostu Ecklonia maxima (Waele i wsp., 1988b).
· Zastosowanie olejków z liści i owoców pieprzu brazylijskiego Schinus terebinthifolius (Schwengber i wsp., 2017).
· Zastosowanie alkoholowych wyciągów z Casearia sylvestris, Eclipta alba, Tabernaemontana catharinensis, Serjania erecta oraz Zeyheria montana (Slomp i wsp., 2009).
· Zastosowanie bionematocydu Trichodermil (z udziałem Trichoderma harzianum) oraz Quartzo (oparty na działaniu Bacillus spp.) (Schoen-Neto i wsp., 2019).
· Sterylizacja sadzonek winorośli Vitis poprzez zanurzenie w wodzie o temperaturze 30 °C, 52.8 °C i 23 °C (Askary i wsp., 2018).
· Wprowadzenie doglebowo resztek roślinnych trzciny cukrowej i soi (Stirling i wsp., 2005).
· Mulczowanie resztek roślinnych trzciny cukrowej (Stirling i wsp., 2011a).
· Zastosowanie nawozów mineralnych (Coyne i wsp., 2004).
· Wprowadzenie doglebowo liści miodli indyjskiej, Acacia albida i tamaryndowca indyjskiego w dawce 25, 50 i 100 g/kg gleby (Khan, 1990).
· Wprowadzenie doglebowo siana z traw lub siana z lucerny, samodzielnie lub z dodatkiem azotu (50 t/ha), popiołów z roślin trzciny cukrowej z dodatkiem azotu (50 t/ha), nawozu krowiego lub kurzęcego (40 t/ha) (Stirling i wsp., 2003).
· Aplikacja płynnego nawozu przygotowanego z odchodów drobiowych i bydlęcych w uprawie kukurydzy (Nkechi i Shakirat, 2019).
· Wprowadzenie doglebowo rozdrobnionych roślin konopi indyjskich, katarantusa różowego lub Angehs arvensis w proporcji 100g/kg gleby; proszku w proporcji 100g/kg gleby (Thakur, 2014).
· Zastosowanie doglebowo wytłoków z udziałem neem (Azadirachta), Pongamia pinnata, gorczycy, drzewa tamanu, sezamu, orzecha ziemnego, Madhuca longifolia, bawełny (Sahoo i Sahu, 1994).
· Zastosowanie doglebowo wytłoków z rącznika pospolitego w dawce 1,800 kg/ha (Dinardo-Miranda i Fracasso, 2010).
· Zastosowanie doglebowo nawozu opartego na rączniku pospolitym (Dinardo-Minarda i Fracasso 2010).
· Zastosowanie doglebowo popiołów młynowych (Stirling i wsp., 2018).
· Zastosowanie ekstraktu z liści witanii ospałej w dawce 1300 kg/ha (Khan i wsp., 2009).
· Zastosowanie preparatu Fertinemakil Plus (środek z dodatkiem miodli indyjskiej z fungicydem) (Khan i wsp., 2009).
· Zastosowanie podkładek winorośli Kober, SO4, 101-14, R99, 420-A, Rupestris du Lot, Riparia do Traviú and Telek 5C (Puerari i wsp., 2012).
· Zaprawienie nasion kukurydzy mieszaniną thiametoksamu z abamectyną (Souza Confort i Inomoto, 2015) lub abamektyną (Cabrera i wsp., 2009).
· Zastosowanie kontroli chemicznej (aldicarb, karbofuran) (McDonald i wsp., 1987; Novaretti i wsp., 1998, 2009; Dinardo-Minarda i wsp., 2010a).
Ogólna ocena ryzyka (na podstawie Punktu 16)
Środki fitosanitarne: wskazać, czy powinny zostać podjęte natychmiastowe procedury wobec szkodnika na obszarze PRA. Podsumować odpowiedź na podstawie Punktu 17.
Uwagi: Jeśli ocena wskazuje na brak konieczności podejmowania środków fitosanitarnych na obszarze PRA, jednak istnieją przesłanki, że wysokie ryzyko może dotyczyć pozostałych krajów EPPO należy to nadmienić.
|