Scirrhia acicola

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla Scirrhia acicola (Dearness) Siggers

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: Zagrożone są obszary, na których naturalnie występują gatunki z rodzaju Pinus.

Główne wnioski

Mycosphaerella dearnessii (Scirrhia acicola), powodujący brązową plamistość igieł sosny (EPPO/CABI 1997), znany głównie z Ameryki Północnej został również stwierdzony w Europie (Pehl 1995). Patogen wykryto lokalnie zarówno na terenach zurbanizowanych, jak i leśnych. W centralnej części Starego Kontynentu występuje w miejscach lesistych na Pinus mugo uncinata, typowym gatunku dla obszarów bagiennych. Do innych gospodarzy należą P. sylvestris, P. nigra Pmugo. Chociaż agrofag zadomowił się dotychczas tylko w kilku lokalizacjach i zazwyczaj rozprzestrzenia się powoli to obecnie stosowane środki zwalczające nie są w pełni skuteczne. W Polsce incydentalnie odnotowano występowanie patogenu, jednakże stopień porażenia gatunków będących gospodarzami jest niewielki (Pusz i wsp. 2013).

Potencjalnie wszystkie gatunki z rodzaju Pinus są gospodarzami. Najważniejsze znaczenie w obszarze PRA mają: P. strobus, P. sylvestris, P. nigra. Niektóre, takie jak P. banksiana, okazały się wysoce odporne (Skilling & Nicholls, 1974).

Prawdopodobieństwo wniknięcia: niskie/średnie (jednak w przypadku wniknięcia patogenu, ma on odpowiednie rośliny żywicielskie do zasiedlenia i możliwość rozprzestrzenienia w kraju).

Prawdopodobieństwo zasiedlenia: niskie/średnie ze względu na incydentalne występowanie Sccirchia acicola na obszarze PRA.

Prawdopodobieństwo rozprzestrzenienia: niskie ze względu na ilość odnotowań występowania na przełomie ostatnich lat i brak epidemicznych wystąpień w tym czasie.

Potencjalny wpływ bez podjęcia środków fitosanitarnych: niski ze względu na wyżej opisane czynniki.

W uprawie sosny zwyczajnej odmiany długoigłowe są dość odporne na infekcje i powinny być preferowanym gatunkiem na plantacjach choinek bożonarodzeniowych. Uprawa takich odmian pozwala na ograniczenie strat związanych z wystąpieniem patogenu (Phelps i in., 1978).

Chemiczna ochrona w postaci licznych oprysków fungicydami bazującymi na cieczy Bordeaux, chlorotalonilu, benomylu i wodorotlenku miedzi w szkółkach, sadach nasiennych i plantacjach sosen liściastej i zwyczajnej. Sadzonki powinny być spryskiwane w odstępach 10-30 dni w zależności od ilości opadów, od początku wiosny do późnego lata.

Chociaż patogen był incydentalnie notowany na obszarze PRA brak aktualnych doniesień dotyczących wystąpień ocenianym obszarze, z czym wiąże się niepewność.

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)

Wysokie

 

Średnie

 

Niskie X

 

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście)

Wysoka

 

Średnia X

 

Niska

 

Inne rekomendacje:


Opracowano, 2018-04-10 - pobierz

Aktualności