Raport EPPO - październik 2012

  Nowe stanowiska organizmów kwarantannowych z list A1 i A2 EPPO: 

  1. Pierwsze stwierdzenie Anthomonus eugenii (Coleoptera: Curculionidae – lista EPPO A1) w Holandii. W lipcu 2012 roku szkodnik został znaleziony w 4 szklarniach produkujących paprykę roczną (Capsicum annuum) w prowincji Zuid-Holland. Wszystkie zainfekowane szklarnie są położone blisko siebie, więc źródło infekcji prawdopodobnie jest to samo. W chwili obecnej, podejrzewa się, że A. eugenii został zawleczony wraz z owocami papryki z kraju, gdzie szkodnik występuje. Prowadzone są badania w celu ustalenia źródła pochodzenia owada. Zastosowano odpowiednie środki fitosanitarne mające wyeliminować szkodnika: aplikację pestycydów, zniszczenie i bezpieczne usunięcie zainfekowanych upraw i podłoża. Dodatkowo przeprowadzono szczegółowe kontrole w promieniu 1 km wokół zaatakowanych szklarni, oraz przebadano zakłady prowadzące uprawy papryki w Holandii, jednak nie stwierdzono dalszych przypadków pojawu szkodnika (2012/203).
  2. Rozprzestrzenianie się Drosophila suzukii (Diptera: Drosophilidae – lista EPPO A2) w Europie. Po raz pierwszy odnotowano tego owada jesienią 2008 w Hiszpanii (prowincja Rasquera). Jednak ostatnie badanie wskazują, że w 2008 roku szkodnik był już obecny w Toskanii we Włoszech. W 2009 roku D. suzukii stwierdzono w kolejnych regionach Hiszpanii (Bellaterra, w pobliżu Barcelony), Francji (Montpellier, Alpes-Maritimes) i Włoch (Trentino). W tym czasie, pierwsze szkody gospodarcze w uprawach owoców odnotowano w regionie Trentino. W 2010 i 2011 stwierdzono obecność szkodnika w kolejnych regionach Włoch (Piemont, Val dAosta, Lombardia, Veneto, Emilia-Romagna, Liguria, Marche i Kampania), Francji (Corse, Ile-de-France), a także po raz pierwszy w Szwajcarii, Słowenii, Austrii i Belgii. Kolejnym krajem, w którym wykryto obecność owada są Niemcy, gdzie monitoring pojawu szkodnika realizowano od jesieni 2010 roku w uprawach owoców w okolicach Rheinland-Pfalz. W 2010 r. nie zarejestrowano obecności szkodnika. W roku 2011 monitoring został zintensyfikowany i w połowie września 2011, pierwsze okazy D. suzukii zostały złowione najpierw w Siebeldingen (Rheinland-Pfalz), następnie w Dossenheim (Badenia-Wirtembergia), a pod koniec października na północnym brzegu Jeziora Bodeńskiego (Bayern i Baden-Württemberg). W Chorwacji szkodnik został odłowiony po raz pierwszy w Istrii w 2010 roku, w następujących uprawach: malin (Rubus idaeus), brzoskwiń (Prunus persica) i winorośli (Vitis vinifera). W Wielkiej Brytanii pierwsze okazy złapano pod koniec września 2012 roku na poletkach doświadczalnych malin i jeżyn w hrabstwie Kent. W Portugalii D. suzukii wykryto w szklarni z uprawami malin w lipcu 2012 roku w regionie Alentejo (południowa Portugalia). Nie podjęto żadnych urzędowych działań fitosanitarnych. W Holandii pierwsze odnotowanie szkodnika pochodzi z początku października 2012 z południowej części kraju. Odłowiono w sumie 9 samic i 13 samców i nie zauważono szczególnych szkód w uprawach owoców. W Belgii pojedyncze okazy owada zostały złapane w prowincjch Namur i Brabancja Flamandzka. Również tu nie odnotowano dużych strat w uprawach. Tak szybkie rozprzestrzenianie owada jest dużym wyzwaniem dla produkcji owoców w Europie Zachodniej, i konieczne jest przeprowadzenie badań nad biologią D. suzukii i opracowanie skutecznych strategii kontroli i zwalczania tego owada. (2012/205), (2012/206), (2012/207), (2012/208), (2012/209), (2012/210), (2012/211).
  3. Pierwsze stwierdzenie Aculops fuchsiae (Acari: Eriophyidae – lista EPPO A2) w Belgii. A. fuchsiae wykryto w Rumst (prowincja Antwerpia) na roślinach fuksji (Fuschia spp.) w sierpniu 2012 roku. Porażone rośliny pochodziły z prywatnej kolekcji. Podjęto urzędowe środki kontroli, a wszystkie rośliny (około 300 objawowych i bezobjawowych okazów) zostały zniszczone przez spalenie (2012/212).
  4. Kolejne ogniska Bemisia tabaci (Hemiptera: Aleyrodidae – lista EPPO A2) w Finlandii. W sierpniu 2012 roku, mączlik ostroskrzydły został wykryty w 3 gospodarstwach ogrodniczych (szklarniach) na różnych odmianach wilczomlecza nadobnego (Euphorbia pulcherrima). Część sadzonek została sprowadzona z Włoch, w przypadku jednej odmiany nie udało się ustalić jej pochodzenia Niezwłocznie przystąpiono do zwalczenia szkodnika (opryski, niszczenie najbardziej zaatakowanych partii roślin). Wdrożono także program monitoringu (inspekcje co 4 tygodnie, aż do września 2012, a następnie co 2 tygodnie) (2012/214).
  5. Rozprzestrzenianie Diabrotica virgifera virgifera (Coleoptera: Chrysomelidae - lista EPPO A2) w Republice Czeskiej. Szkodnik został znaleziony poza wyznaczonymi strefami porażenia i strefami buforowymi (EPPO RS 2012/163). Owady odłowiono w pułapkach feromonowych umieszczonych na polach kukurydzy w powiatach Litoměřice i Beroun. Zastosowano środki fitosanitarne zgodnie z dyrektywą UE 2008/644/EC (2012/215).
  6. Zwalczenie Synchytrium endobioticum (lista EPPO A2) w Północnej Irlandii. Rak ziemniaka powodowany przez S. endobioticum został wykryty w Irlandii Północnej na początku dwudziestego wieku. Wszystkie zainfekowane obszary zostały wyłączone z produkcji ziemniaka. Od 1959 roku nie zgłoszono żadnego przypadku wystąpienia choroby. Od roku 2000 do 2011 przeprowadzono program systematycznego pobierania próbek i badania wszystkich gruntów na których stwierdzono kiedyś patogena (około 750 pól). Podczas tego dziesięcioletniego programu nie znaleziono nigdzie żywych zarodników grzyba, w konsekwencji czego zdjęto ograniczenia w uprawie ziemniaka w tym kraju (2012/216). 
  7. Wykrycie Ralstonia solanacearum rasa 3 biowar 2 (EPPO lista A2) w Czechach. Obecność śluzaka została wykryta w trakcie corocznego urzędowego badania pod kątem wykrywania brunatnej zgnilizny na jednym polu ziemniaka (Solanum tuberosum cv. Cupido) zlokalizowanym w powiecie Nymburk. Rośliny zostały wyhodowane z sadzeniaków ziemniaka pochodzących z Holandii. Trwają próby ustalenia przyczyn tej infekcji. Obecnie testowane są próbki wody i chwastów zebranych z przepompowni i jej okolic. Zastosowano odpowiednie środki fitosanitarne, aby zapobiec dalszemu rozprzestrzenianiu się choroby (2012/218).
  8. Pierwsze wykrycie Candidatus Liberibacter solanacearum (lista EPPO A1 - haplotypy ziemniaka) razem z Trioza apicalis (golanica zielonka) na marchwi (Daucus carota) we Francji. Od marca do czerwca 2012 roku, nietypowe objawy (słaby wzrost roślin i żółknięcie liści) zaobserwowano na dwóch polach (8 ha i 10 ha) marchwi uprawianej jako materiał siewny w regionie Centralnym. W sierpniu 2012 roku, obecność Ca. Liberibacter solanacearum została oficjalnie potwierdzona przez krajowe laboratorium referencyjnego (real-time PCR). Na zainfekowanych polach stwierdzono także obecność Trioza apicalis (Homoptera: Psyllidae). Pochodzenie tej infekcji nie jest znane, ale możliwe są trzy następujące scenariusze: 1) patogen został wprowadzony z partią zakażonych nasion marchwi z innego kraju, co oznaczałoby, że choroba może być przenoszona przez nasiona (należy tę możliwość zweryfikować), 2 ) zainfekowane patogenem osobniki golanicy zielonki zostały zawleczone przy okazji wymiany handlowej i rozprzestrzeniły chorobę, 3) zainfekowane partie materiału siewnego marchwi zostały importowane i uprawiane, co stanowiło źródło infekcji dla lokalnych populacji T. apicalis, które rozprzestrzeniły chorobę. Podjęto następujące działania fitosanitarne: wszystkie nasiona zebrane z porażonych pól zostały zabezpieczone i przeznaczone do dalszych badań, a ich dalsze rozpowszechnianie jest zabronione; szczątki roślin z pól zostały zakopane; wszystkie maszyny używane do zbioru i utylizacji roślin zostały zdezynfekowane (2012/219).
  9. Potwierdzenie występowanie Candidatus Phytoplasma piri  (lista EPPO A2) w Belgii. W październiku 2010 roku w 14 sadach w północno-wschodniej Belgii zebrano 137 próbki składające się głównie z liści grusz wykazujących wczesne żółte lub czerwone przebarwienia. Analiza molekularna (PCR) przeprowadzona do końca roku 2011 wykazała obecność patogena w 8 z 14 skontrolowanych sadów. Służby belgijskie kontrolują obecnie materiał rozmnożeniowy i drzewa owocowe. Zalecono niszczenie w szkółkach roślin u których potwierdzone zostanie zakażenie, oraz kontrole obrzeży pól sąsiadujących pod kątem roślin żywicielskich. Prowadzone będą dalsze badania w celu ustalenia dokładnego zasięgu występowania fitoplazmy zamierania gruszy w Belgii i sprawdzenie lokalnych populacji owadów będących wektorem patogena (2012/220). 

 

Aktualna sytuacja wybranych organizmów kwarantannowych

  1. Pierwsze obserwacje Aromia bungii (Coleoptera: Cerambycidae – lista alertowa EPPO) we Włoszech. Szkodnik został znaleziony we wrześniu 2012 roku w prowincji Neapol (region Kampania) na kilku śliwach (Prunus domestica) i morelach (P. armeniaca) rosnących w parkach oraz ogrodach. Owady zidentyfikowano na podstawie cech morfologicznych, a aktualnie wykonywane są badania molekularne w celu potwierdzenia oznaczenia. Porażone drzewa śliw i moreli zostały zniszczone, przeprowadzono intensywny monitoring pod kątem obecności szkodnika, a także wszczęto kampanię informacyjną w celu podniesienia świadomości mieszkańców. Szczegółowy plan działania przeciwko A. bungii jest w fazie rozwoju (2012/204).
  2. Pierwsze wykrycie Carpomya incompleta (Diptera: Tephritidae) we Francji. W połowie lipca 2012, obecność owada stwierdzono w uprawie jujuby zwyczajnej (Ziziphus jububa cv. „Sultane”) w regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże. Żadne oficjalne środki kontroli nie zostały podjęte przeciwko szkodnikowi (2012/213).
  3. Inwazja Anacridium melanorhodon arabafrum (Orthoptera: Acrididae) w Katarze. Na początku sierpnia 2012 roku zaobserwowano masowy pojaw owada w południowo-zachodniej części kraju, a następie także na północy. Szkodnik spowodował tam szkody na plantacjach palmy daktylowej i traw pastewnych. Krajowe służby zarządziły zastosowanie oprysków chlorlopyrifosem 48% EC w dawce 2 ml/l. Obecnie sytuacja jest pod kontrolą i liczba owadów została znacznie zmniejszona. Jest to pierwszy przypadek masowego wystąpienia A. melanorhodon arabafrum latem w Katarze (2012/217).
  4. Wykrycie choroby „Syndrome des basy richesses” w Niemczech – dodanie choroby do listy alertowej EPPO. W raportach EPPO 2002/017, 2002/084, 2008/083, poinformowano o występowaniu od 1991 roku we wschodniej Francji nowej choroby buraka cukrowego (Beta vulgaris) nazwanej „syndrom des basy richesses”. Korzenie dotkniętych chorobą roślin wykazywały zmniejszoną zawartości cukru, co prowadziło w niektórych przypadkach do poważnych konsekwencji ekonomicznych dla hodowców. Podobne objawy opisane zostały również lokalnie na Węgrzech w 2005 roku. Przez długi okres czasu etiologia choroby pozostawała niejasna, chociaż związane z nią były fitoplazma z grupy stolbur i nieznana proteobacteria (przenoszone przez owady z rodziny Cixiidae). Ostatnie badania wykazały, że główny patogen związany z chorobą to γ-proteobacterium roboczo nazwany Candidatus Arsenophonus phytopathogenicus, a fitoplazma z grupy stolbur odgrywa rolę marginalną. Głównym wektorem choroby jest Pentastiridius leporinus (Hemiptera: Cixiidae). Ponieważ choroba została niedawno znaleziona w Niemczech, panel ds. środków fitosanitarnych zdecydował, że „syndrom des basy richesses” powinno zostać dodane do listy alertowej EPPO, choć należy przyznać, że wiele aspektów biologii i epidemiologii tej choroby jest nadal bardzo niepewne. (2012/221).

 

Opracowano na podstawie EPPO Reporting Service No. 10 - pobierz

 

Aktualności