PRA

A
B
C
Ć
D
E
F
G
H
I
J
K
L
Ł
M
N
O
Ó
P
Q
R
S
Ś
T
U
V
W
X
Y
Z
Ż
Ź
Strona:
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12

Cnephasia pumicana

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla Cnephasia pumicana

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: uprawy zbóż na terenie całego kraju usytułowane w pobliżu zadrzewień śródpolnych lub przy skrajach lasów.

Główne wnioski

Cnephasia pumicana występuje obecnie w Polsce na ograniczonym obszarze w zachodniej części kraju. Lokalnie pojawia się licznie w uprawie zbóż, choć powodowane straty zwykle nie są ekonomicznie istotne. Prognozowane zmiany klimatycznie wskazują, że C. pumicana będzie w Polsce poszerzać swój zasięg w kierunku wschodnim, a w regionach o najłagodniejszym klimacie jej liczebność będzie wzrastać. Ponieważ gatunek rozprzestrzenia się najpewniej na drodze naturalnej dyspersji, trudno mówić o efektywnych metodach jej zatrzymania. W wypadku odnotowania masowego wystąpienia larw tego gatunku w uprawie zbóż powinno się zastosować zwalczanie chemiczne, które może opóźnić rozprzestrzenianie C. pumicana na sąsiednie obszary. Problemem jest brak zarejestrowanych środków ochrony roślin do zwalczania zwójkowatych w uprawie zbóż.

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)

Wysokie

X

Średnie

 

Niskie

 

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście)

Wysoka

 

Średnia

X

Niska

 

Inne rekomendacje:

Należy monitorować rozprzestrzenianie się gatunku oraz jego liczebność. Brak zarejestrowanych środków ochrony roślin do zwalczania larw zwójkowatych w uprawie zbóż może stanowić poważny problem w ograniczaniu rozprzestrzeniania się C. pumicana wPolsce.


Cochliobolus carbonum

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla Cochliobolus carbonum

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: cały kraj

Cochliobolus carbonum jest jednym z ponad 40 gatunków workowców należących do rodzaju Cochliobolus (anamorfa: Bipolaris/Curvularia). Patogen notowany jest na całym Świecie (Australia, Brazylia, Kambodża, Kanada, Chiny, Kongo, Dania, Egipt, Indie, Kenia, Nowa Zelandia, Nigeria, Wyspy Salomona i Stany Zjednoczone).

C. carbonum powoduje plamistości liści i choroby kolb kukurydzy (Manamgoda i wsp. 2011), podczas gdy stadium niedoskonałe powoduje helmintosporiozę liści kukurydzy - Helminthosporium (Jones i wsp. 1993), jednakże straty powodowane wystąpieniem choroby nie mają charakteru ekonomicznego. Cochliobolus carbonum może porażać wszystkie organy rośliny kukurydzy, w tym korzenie, łodygi, kolby i wiechy (Sindhu 2008). Objawy porażenia są różne w zależności od porażonego organu. Brak doniesień literaturowych o wykryciu patogenu na obszarze PRA, jednakże wystąpienie tego agrofaga często mylone jest z innymi gatunkami rodzaju Helminthosporium.

Biologia gatunku pokrywa się z warunkami klimatycznymi panującymi na obszarze PRA. Obecność innych gatunków z rodzaju Cochlioboluspozwala przypuszczać, że agrofag łatwo zadomowi się w przypadku wejścia na teren Polski.

Prawdopodobieństwo wniknięcia: wysokie, w przypadku wniknięcia patogenu, ma on odpowiednie rośliny żywicielskie do zasiedlenia i możliwość rozprzestrzenienia w kraju.

Prawdopodobieństwo zasiedlenia: średnie ze względu na występowanie gatunku na obszarze UE oraz występowanie gatunków rodzaju Cochliobolus o zbliżonym cyklu rozwojowym na obszarze PRA.

Prawdopodobieństwo rozprzestrzenienia: średnie ze względu na powszechną obecność gatunków żywicielskich.

Potencjalny wpływ bez podjęcia środków fitosanitarnych: niski ze względu na obecność gatunków pokrewnych rodzaju Cochliobolus i brak ich wpływu ekonomicznego na rośliny żywicielskie.

Ryzyko związane z wystąpieniem agrofaga związane jest z koniecznością przeniesienia zarodników z obszaru występowania infekcji. Patogen może zostać zawleczony również z materiałem nasiennym. Konieczna jest prawidłowa identyfikacja gatunku w ramach kontroli celnej i fitosanitarnej.

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)

Wysokie

 

Średnie

X

Niskie

 

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście)

Wysoka

 

Średnia

X

Niska

 

Inne rekomendacje: brak


Cocksfoot mottle virus, (Wirus pstrości kupkówki, CfMV)

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla Cocksfoot mottle virus

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia:

W przypadku łąk i pastwisk, gdzie wysiewa się Dactylis glomerata cały obszar PRA, ze szczególnym uwzględnieniem województw: warmińsko-mazurskiego, podlaskiego, małopolskiego i podkarpackiego, gdzie według danych GUS z 2016 r. występuje największy udział powierzchni trwałych użytków zielonych w stosunku do ogólnej powierzchni użytków rolnych w Polsce (GUS 2016). W przypadku upraw zbóż (głównie pszenicy) cały obszar PRA.

Główne wnioski

Cocksfoot mottle virus (CfMV) ma dosyć wąski zakres roślin żywicielskich i dotychczas powodował poważne straty jedynie na polach produkcyjnych Dactylis glomerata. Jednakże najnowsze wyniki badań wskazują na liczne przypadki porażeń roślin na polach uprawnych pszenicy w Ohio, w USA, co może wskazywać na zagrożenie CfMV także dla upraw tego gatunku. Ponadto wirus może zakażać także inne gospodarczo ważne gatunki zbóż: jęczmień, żyto i owies. Dotychczas obecność CfMV stwierdzono na terenie Europy (Wielka Brytania, Norwegia, Dania, Francja, Niemcy, Rosja), w Azji (Japonia), a także w Ameryce Północnej (Kanada i Stany Zjednoczone) oraz w Nowej Zelandii. W Polsce wirus wykryto po raz pierwszy na roślinach D. glomerata w województwie śląskim w 2016 roku (Trzmiel i Jeżewska, 2017) i dotychczas było to jedyne doniesienie o jego występowaniu na obszarze PRA. Naturalnym sposobem rozprzestrzenienia się wirusa jest przenoszenie przez wektory skrzypionki Oulema melanopaO. lichensis, które licznie występują na terenie całej Polski. Jednakże obecność wektorów nie jest konieczna, gdyż CfMV przenosi się łatwo mechanicznie wraz z sokiem porażonych roślin poprzez zranienia roślin powstałe w trakcie zabiegów agrotechnicznych np. w trakcie koszenia, powodując często nieświadome rozprzestrzenianie wirusa w jak i pomiędzy uprawami, szczególnie kiedy brak jest widocznych objawów choroby. Dowodem na to jest sukcesywne rozprzestrzenianie CfMV w Nowej Zelandii, gdzie nie występują wektory wirusa. Wysiewanie nasion traw sprowadzanych z różnych źródeł wydaje się być bezpieczne, gdyż nie potwierdzono przenoszenia wirusa tą drogą.

Ochrona roślin przed wirusami polega na systematycznej kontroli materiału roślinnego, w tym wypadku głównie D. glomerata oraz na likwidowaniu zainfekowanych roślin oraz bytujących na nich wektorów owadzich. Ponadto, w celu zapobiegania rozprzestrzeniania wirusa z wszelkich możliwych źródeł infekcji, bardzo ważne jest zachowanie higieny podczas zabiegów fitosanitarnych i pielęgnacyjnych poprzez mycie i dezynfekcję maszyn i narzędzi.

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)

Wysokie

 

Średnie

X

Niskie

 

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście)

Wysoka

 

Średnia

X

Niska

 

Inne rekomendacje:

Monitoring plantacji nasiennych D. glomerata pod kątem występowania Cocksfoot mottle virus.


Coniferiporia weirii

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla Coniferiporia weirii

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: Obszar całego kraju

Główne wnioski:

Coniferiporia weirii jest patogenem powodującym żółtą pierścieniową zgniliznę korzeni drzew iglastych. Głównym żywicielem jest daglezja zielona, najliczniej występująca na Pomorzu, jednak stanowiąca niewielki procent drzewostanu. Grzyb jest organizmem kwarantannowym, znajduje się na liście A1 EPPO, jego wprowadzanie i rozprzestrzenianie w UE jest zabronione. Naturalnie rozprzestrzenia się powoli. Najbardziej prawdopodobnym sposobem wniknięcia jest transport porażonego surowca w postaci sadzonek roślin (nie nasion), nieobrobionego drewna, kłód i kory. Wykrycie patogenu w pierwszych latach jest trudne, szczególnie w przypadku dużych drzew, ponieważ objawy nie są łatwo dostrzegalne.

C. weirii naturalnie występuje w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Japonii i Chinach. Ze względu na podobieństwo warunków klimatycznych obszaru Polski i rejonów występowania patogenu, grzyb może wystąpić również na obszarze PRA i spowodować straty gospodarcze.

Prawdopodobieństwo wniknięcia: niskie

Prawdopodobieństwo zasiedlenia: wysokie

Prawdopodobieństwo rozprzestrzeniania: niskie, ponieważ najbardziej wrażliwymi żywicielami są drzewa introdukowane, niektóre występujące nielicznie na obszarze Polski lub w pojedynczych nasadzeniach. Grzyb może porażać prawdopodobnie wiele innych gatunków drzew iglastych występujących w regionie EPPO.

Podstawowym środkiem fitosanitarnym jest kontrola materiału roślinnego i drewna importowanego z obszaru, gdzie patogen występuje pospolicie.

W przypadku odnotowania wystąpienia gatunku w Polsce, niezbędne jest opracowanie i włączenie procedur postępowania w zakresie zwalczania C. weirii.

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)

Wysokie

 

Średnie X

 

Niskie

 

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście)

Wysoka

 

Średnia X

 

Niska

 

Inne rekomendacje:

Brak


Conotrachelus nenuphar

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla Conotrachelus nenuphar (Herbst)

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: Cały obszar PRA, szczególnie regiony upraw sadowniczych, drzew żywicielskich gatunku

Główne wnioski

Conotrachelus nenuphar jest chrząszczem z rodziny ryjkowcowatych występującym we wschodniej i środkowo-zachodniej części Ameryki Północnej, gdzie jest głównym szkodnikiem sadów owocowych. Larwy żerują w owocach, powodując straty ilościowe i jakościowe. Głównymi roślinami żywicielskimi z roślin uprawnych są śliwy, wiśnie i czereśnie, brzoskwinie, nektarynki, morele, ale także jabłonie, grusze oraz borówki amerykańskie. Szkodnik nie został jeszcze stwierdzony na obszarze UE, jednak powszechność roślin żywicielskich oraz odpowiedni klimat mogą sprzyjać zadomowieniu i rozprzestrzenieniu tego chrząszcza w Europie i na obszarze PRA po jego zawleczeniu. Istnieje ryzyko, że szkody w sadach na obszarze Polski po pojawieniu się agrofaga mogą być porównywalne do tych wyrządzanych na naturalnym obszarze występowania. Owad może być zawleczony wraz z towarami (owoce, rośliny do sadzenia z glebą, na opakowaniach), pochodzącymi z miejsc występowania gatunku, dlatego szczególnie ważne jest prowadzenie kontroli potencjalnie zasiedlonych, importowanych towarów. W przypadku pojawienia się gatunku na obszarze PRA należy użyć dostępnych metod jego eradykacji (głównie zabiegi insektycydowe) oraz monitorować zagrożone obszary (lustracje roślin żywicielskich oraz użycie pułapek do odłowu i monitoringu szkodnika).

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)

Wysokie

 X

Średnie

 

Niskie

 

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście)

Wysoka

 

Średnia

 X

Niska

 

Inne rekomendacje: Brak


Cucurbit aphid-borne yellows virus

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla Cucurbit aphid-borne yellows virus

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: Obszar całego kraju, w miejscach uprawy roślin dyniowatych. Szczególne zagrożenie dla województw wielkopolskiego oraz kujawsko-pomorskiego, gdzie wirus już wystąpił.

Główne wnioski

Afidorodny wirus żółtaczki dyniowatych (Cucurbit aphid-borne yellows virus, CABYV) może powodować poważne wysokie straty w jakości i ilości plonów oraz obniżenie wartości handlowej owoców roślin dyniowatych. W związku z wykryciem go w uprawie gruntowej na obszarze PRA w roku 2018 oraz obserwowaniem w kolejnym roku wegetacyjnym stanowi poważne zagrożenie dla tej grupy roślin gospodarczo-ważnych. Wirus przenoszony jest w sposób trwały przez mszyce: Aphis gossypii, Myzus persice i Macrosiphum euphorbiae, które powszechnie występują na terenie kraju co stwarza dodatkowe zagrożenie w postaci szybkiego i niekontrolowanego rozprzestrzenienia się choroby. CABYV może rozprzestrzenić się na terenie PRA również wraz z zainfekowanym materiałem roślinnym lub pozostałościami chorych roślin za pomocą człowieka. W warunkach szklarniowych obecność oraz rozprzestrzenianie wirusa może być ograniczone poprzez zwalczanie infekcyjnych wektorów stosując odpowiednie insektycydy oraz dbając o higienę pracy przy wykonywaniu zabiegów agrotechnicznych. Ze względu na brak chemicznych środków ochrony roślin, główną metodą kontroli upraw zarówno gruntowych jak i szklarniowych jest profilaktyka. Należy ciągle monitorować uprawy, zaś w przypadku pojawienia się źródła choroby bądź wektorów należy jak najszybciej je eliminować.

 

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)

Wysokie

 

Średnie

 

Niskie

 

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście)

Wysoka

 

Średnia

 

Niska

 

Inne rekomendacje:

·               Brak


Cucurbit yellow stunting disorder crinivirus

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla cucurbit yellow stunting disorder crinivirus’

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: obszar całego kraju

Cucurbit yellow stunting disorder crinivirus (CYSDV) z rodzaju Crinivirus, z rodziny Closteroviridae poraża rośliny z rodziny Cucurbitaceae, powodując żółknięcie liści, prowadzące do ich zasychania i zamierania, a w konsekwencji karłowacenia roślin. Szacuje się, że straty spowodowane obecnością wirusa w uprawach mogą wynosić do 30–50% (Célix i wsp., 1996; Hourani i Abou-Jawdah, 2003). Ponadto, zawartość cukru w zainfekowanych owocach, może drastycznie spadać.

Wirus po raz pierwszy został wykryty w Zjednoczonych Emiratach Arabskich w 1982 roku i od tego czasu silnie rozprzestrzenił się w wielu regionach świata. Obecnie powoduje duże straty w uprawach ogórka i melona szczególnie na terenie Stanów Zjednoczonych, w krajach basenu Morza Śródziemnego i na Bliskim Wschodzie (Abou-Jawdah i wsp., 200; Célix i wsp., 1996; Desbiez i wsp., 2000). Powszechne występowanie wirusa w tych regionach świata związane jest z obecnością jego wektora Bemisia tabaci, przenoszącego wirusa w sposób półtrwały. Wirus jest zróżnicowany genetycznie. W ostatnich latach na podstawie podobieństwa sekwencji nukleotydów wyodrębniono dwie grupy izolatów. Do pierwszej grupy należą izolaty pochodzące z Hiszpanii, Libii, Jordanii, Turcji i Ameryki Północnej, podczas gdy do drugiej izolaty pochodzące z Arabii Saudyjskiej.

Głównymi drogami wprowadzenia i rozprzestrzeniania się CYSDV na duże odległości są zainfekowane rośliny przeznaczone do sadzenia. Na terenie, dla którego wykonywane jest PRA, uprawiane są na skalę produkcyjną różne gatunki roślin z rodziny Cucurbitaceae, m.in. dynia zwyczajna, ogórek siewny czy cukinia. Rzadziej spotykane są również uprawy patisonów, arbuzów i melonów. Rośliny uprawiane są zarówno na polach, na otwartym terenie, jak i w przydomowych ogródkach. Jednakże rośliny te uprawiane są głównie z nasion. Ponadto, na obszarze PRA wektory wirusa – B. tabaci występują rzadko. Z tego względu ryzyko rozprzestrzenienia wirusa jest stosunkowo niewielkie.

Ochrona roślin przed wirusami polega na systematycznej kontroli materiału rozmnożeniowego importowanego i rozprzestrzenianego w Polsce, oraz na likwidowaniu zainfekowanych roślin. Pozwoli to na wczesne wykrycie choroby a w konsekwencji przeciwdziałanie potencjalnym szkodom.

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)

Wysokie

 

Średnie

 

Niskie

 

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście)

Wysoka

 

Średnia

 

Niska

 

Inne rekomendacje:

·                Brak


Curtobacterium flaccumfaciens pv. flaccumfaciens

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla Curtobacterium flaccumfaciens pv. flaccumfaciens (Hedges) Collins & Jones

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: obszary uprawy soi, fasoli i grochu

Główne wnioski

Prawdopodobieństwo zasiedlenia w warunkach zewnętrznych określa się jako niskie przy średniej niepewności. Postępowanie z materiałem siewnym głównych gospodarzy reguluje Rozporządzenie Wykonawcze Komisji (UE) 2019/2072 z dnia 28 listopada 2019r., ustanawiające jednolite warunki wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/2031 w sprawie środków ochronnych przeciwko agrofagom roślin i uchylające rozporządzenie Komisji (WE) nr 690/2008 oraz zmieniające rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/2019, w sprawie materiału siewnego Phaseolus vulgaris i Dolichos spp. Istnieje prawdopodobieństwo wprowadzenia patogenu wraz z nasionami gospodarzy alternatywnych, brak jest natomiast dokładnych danych na temat tej drogi rozprzestrzeniania.

Na obszarze PRA występują warunki sprzyjające rozwojowi Cff i w przypadku wprowadzenia go wraz z materiałem siewnym mógłby się rozprzestrzenić i spowodować straty ekonomiczne w uprawie. Natomiast na podstawie braku danych o wykryciach na przestrzeni ostatnich 30 lat, można stwierdzić, że patogen nie stanowi w tej chwili poważnego zagrożenia fitosanitarnego
i prawdopodobieństwo rozprzestrzenienia w warunkach zewnętrznych oceniono jako niskie.

Patogen łatwo się identyfikuje przy zastosowaniu dostępnych protokołów. W przypadku podejrzenia wystąpienia na obszarze PRA, potwierdzenie lub wykluczenie jego obecności nie będzie problematyczne.

Zalecane środki fitosanitarne:

- stosowanie certyfikowanych nasion

- stosowanie odmian odpornych

- usuwanie resztek roślinnych po zbiorach

 

W przypadku wykrycia patogenu w materiale nasiennym, powinno się zmienić przeznaczenie takiego materiału, można go wykorzystać do celów spożywczych, które zawsze wiążą się z obróbką termiczną eliminującą patogeny bakteryjne.

W przypadku wykrycia w szczątkach roślin należy w miarę możliwości usunąć je z pola
i zutylizować.

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)

Wysokie

 

Średnie

 

Niskie

 

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście)

Wysoka

 

Średnia

 

Niska

 

Inne rekomendacje:

·               Brak


Curtobacterium flaccumfaciens pv. poinsettiae

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla ‘Curtobacterium flaccumfaciens pv. poinsettiae’ (Starr i Pirone 1942) Collins i Jones 1983

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: uprawy poinsecji

Główne wnioski

W Polsce, bakteria Curtobacterium flaccumfaciens pv. poinsettiae nie była dotąd wykryta. Pierwszy raz została opisana i uznana za sprawcę plamistość liści, gnicia łodyg i zrakowacenia na poinsecji
w 1942 roku w USA. Okazjonalnie była wykrywana w innych krajach europejskich: w Wielkiej Brytanii w 1984, w Słowenii w 2008, w Niemczech 2014 (Schrader i Müller, 2014; EPPO, 2020).Bakteria stwarza potencjalne ryzyko dla produkcji poinsecji, jednej z najliczniej sprzedawanych roślin doniczkowych na świecie. Biorąc pod uwagę możliwość wystąpienia infekcji latentnej, sposób pozyskiwania nowych sadzonek oraz łatwość rozprzestrzeniania się bakterii w takim rodzaju uprawy (stoły zalewowe lub zraszanie roślin), patogen może wywołać duże straty.Ze względu na niesprzyjające dla rośliny gospodarza warunki klimatyczne panujące w Europie,
(z wyłączeniem Wysp Kanaryjskich) nie ma ryzyka rozprzestrzenienia patogena w środowisku naturalnym.Powinno się podejmować profilaktyczne działania jak kontrola materiału sprowadzanego z zagranicy, przestrzeganie zasad higieny fitosanitarnej w trakcie uprawy, a w przypadku wykrycia patogena utylizację porażonych roślin i zabiegi dezynfekcyjne w miejscu uprawy (powierzchnie, narzędzia). Ogólnie ryzyko fitosanitarne na obszarze PRA oceniono jako średnie ze względu na możliwość przeniknięcia patogena wraz z latentnie porażonymi sadzonkami, jeśli zostaną one sprowadzone
z kraju, w którym występuje agrofag. Ilość wykryć C. flaccumfaciens pv. poinsettiae jest tak mała, że niepewność oceniono jako niską. Źródłem niepewności w ocenie ryzyka fitosanitarnego
w przypadku C. flaccumfaciens pv. poinsettiae jest niewielka ilość danych na temat występowania
i rozprzestrzeniania tej bakterii.

 

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)

Wysokie

 

Średnie

T

Niskie

 

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście)

Wysoka

 

Średnia

 

Niska

T

Inne rekomendacje:


Dendrolimus sibiricus

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla Dendrolimus sibiricus
Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska
Opis obszaru zagrożenia: lasy z udziałem drzew iglastych na terenie całego kraju.
Główne wnioski:
Barczatka syberyjska stanowi potencjalnie bardzo duże zagrożenie dla drzewostanów Polski. Wysoki udział drzew iglastych (prawie 70%) oraz warunki klimatyczne sprawiają, że gatunek ten prawdopodobnie będzie miał w naszym kraju korzystne warunku do rozwoju. W przypadku, gdy nie zadziała naturalny opór środowiska, możliwe są pojawy gradacyjne i zniszczenia znacznych obszarów leśnych. Może to pociągnąć za sobą katastrofalne skutki i doprowadzić do zamierania drzew na większości obszaru PRA.W wypadku stwierdzenia zawleczenia szkodnika, należy podjąć wszelkie możliwe środki niedopuszczające do jego zasiedlenia. Ze względu na regulacje prawne, zawleczenie gatunku z materiałem roślinnym jest mało prawdopodobne, jednak w razie stwierdzenia jaj lub gąsienic, materiał należy poddać dezynsekcji lub w przypadku gdy jest to niemożliwe - bezwzględnie zniszczyć.
Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru
(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)
Wysokie X Średnie   Niskie

 

Poziom niepewności oceny:(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście) Wysoka   Średnia X Niska

 

Inne rekomendacje: