Podsumowanie¹ Ekspresowej Oceny Zagrożenia Agrofagiem dla

Radopholus similis (Cobb, 1893) Thorne, 1949

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia:

Radopholus similis jest gatunkiem tropikalnej i subtropikalnej strefy klimatycznej, gdzie występuje
w warunkach naturalnych. Ponieważ klimatyczne warunki w Polsce różnią się bardzo od tych charakteryzujących obszar naturalnego występowania nicienia, nie będzie on stanowił zagrożenia dla upraw polowych. Gatunek ten nie przeżywa prawdopodobnie poniżej temperatury 0^oC. Zagrożone natomiast pozostają uprawy prowadzone w glebie w ogrzewanych szklarniach. Nicień może również stanowić problem dla doniczkowych roślin ozdobnych w mieszkaniach, gdzie utrzymywane będą warunki odpowiednie dla jego rozwoju.

Główne wnioski:

Ponieważ warunki klimatyczne Polski różnią się zasadniczo od tych panujących na obszarze naturalnego występowania R. similis nie stanowi zagrożenia dla upraw prowadzonych w otwartym gruncie. Wprowadzony na terytorium Polski R. similis może zagrażać uprawom utrzymywanym w ogrzewanych obiektach szklarniowych, w glebie.

Ryzyko fitosanitarne na zagrożonym obszarze (Indywidualne oceny prawdopodobieństwa przeniknięcia i zasiedlenia oraz wielkości rozprzestrzenienia i wpływu dostarczono w treści dokumentu)

wysokie

☐

średnie

niskie

X

Poziom niepewności oceny

(patrz Q 17 w celu uzasadnienia oceny. Indywidualne oceny niepewności przeniknięcia, zasiedlenia, rozprzestrzenienia i wpływu dostarczono w treści dokumentu)

wysoka

średnia

☐

niska

X

Inne rekomendacje:

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla Rhagoletis completa

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: Cały obszar PRA, szczególnie południowa i południowo-wschodnia część Polski.

Główne wnioski

Rhagoletis completa to niewielka muchówka pochodząca ze Ameryki Północnej, która została zawleczona do Europy pod koniec ubiegłego wieku. Zarówno na obszarze naturalnego występowania jak i nowo zasiedlonym jest oligofagiem uszkadzającym zielone, mięsiste okrywy nasienne orzechów z rodzaju Juglans. Szkodnik ten powoduje znaczne straty na obszarze naturalnego występowania sięgające 80% produkcji orzechów. Na obszarze PRA pospolicie występuje roślina żywicielska gatunku – orzech włoski, jednak głównie w uprawie amatorskiej. Klimat prawdopodobnie nie będzie czynnikiem limitującym występowanie, rozmnażanie i zimowanie szkodnika. R. completa, w przypadku zawleczenia na obszar PRA może stać się istotnym szkodnikiem orzecha włoskiego.

Po analizie aktualnego zasięgu występowania szkodnika, jego wymagań klimatycznych i ekologicznych można przypuszczać, że Rhagoletis completa najprawdopodobniej pojawi się na obszarze PRA w ciągu kolejnych dekad.

W przypadku pojawienia się szkodnika na obszarze PRA należy podjąć działania zmierzające do jego zwalczenia, aby jak najbardziej odwlec w czasie ekspansję tego gatunku. Wykorzystać w tym celu można metody mechaniczne oraz chemiczne opisane w literaturze. Po zasiedleniu większości obszaru PRA, zwalczanie szkodnika należy dostosować do nasilenia jego występowania oraz lokalizacji (sady towarowe lub ogrody przydomowe). W przypadku sadów towarowych należy opracować odpowiedni program ochrony orzecha włoskiego przed R. completa, obejmujący m.in. monitoring, prognozę pojawu oraz zalecane metody niechemiczne oraz chemiczne ochrony. W ogrodach przydomowych należy zalecić stosowanie wybranych elementów z programu ochrony opracowanego dla sadów, ze szczególnym naciskiem na wykorzystanie metod niechemicznych.

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)

Wysokie

Średnie

X

Niskie

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście)

Wysoka

Średnia

Niska

X

Inne rekomendacje:

Potwierdzenia wymaga możliwość zasiedlania owoców brzoskwiń i moreli przez szkodnika.

 Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla Rhagoletis pomonella

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: większość terytorium kraju z wyjątkiem wyżej położonych obszarów górskich

Główne wnioski

R. pomonella to muchówka występująca na terenie Ameryki Północnej, gdzie jest jednym ze szkodników jabłoni. Larwy żerują w miąższu owoców, ponadto na powierzchni często widoczne są przebarwienia wokół nakłuć zrobionych przez samice, w trakcie składania jaj. Agrofag powoduje straty ilościowe i jakościowe plonów.

R. pomonella na terenie Polski miałby dostęp do wielu gatunków roślin żywicielskich (m.in. jabłonie, grusze, morele, śliwy, wiśnie), ponadto warunki ekoklimatyczne, zbliżone do tych panujących w jego naturalnym zasięgu, mogą ułatwić zasiedlenie i rozprzestrzenianie.

Istnieje wysokie ryzyko, że szkody w sadach na terenie PRA mogą być zbliżone do tych na jego natywnym obszarze. R. pomonella może znacząco podnieść koszty produkcji, zmniejszyć ilość plonów, czy spowodować ewentualne ograniczenia eksportowe.

Owad może być zawleczony wraz z towarami (owoce, rośliny do sadzenia z glebą), z miejsc występowania gatunku, dlatego szczególnie istotne są kontrole sanitarne sprowadzanego materiału roślinnego.

W przypadku pojawienia się gatunku na obszarze PRA należy użyć dostępnych metod jego eradykacji (głównie zabiegi insektycydowe) oraz monitorować zagrożone obszary (lustracje roślin żywicielskich oraz użycie pułapek do odłowu i monitoringu szkodnika).

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)

Wysokie

 X

Średnie

Niskie

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście)

Wysoka

Średnia

 X

Niska

Inne rekomendacje:

Ze względu na wysokie ryzyko wejścia agrofaga zaleca się regularne prowadzenie monitoringu.

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla Scirrhia acicola (Dearness) Siggers

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: Zagrożone są obszary, na których naturalnie występują gatunki z rodzaju Pinus.

Główne wnioski

Mycosphaerella dearnessii (Scirrhia acicola), powodujący brązową plamistość igieł sosny (EPPO/CABI 1997), znany głównie z Ameryki Północnej został również stwierdzony w Europie (Pehl 1995). Patogen wykryto lokalnie zarówno na terenach zurbanizowanych, jak i leśnych. W centralnej części Starego Kontynentu występuje w miejscach lesistych na Pinus mugo uncinata, typowym gatunku dla obszarów bagiennych. Do innych gospodarzy należą P. sylvestris, P. nigra i P. mugo. Chociaż agrofag zadomowił się dotychczas tylko w kilku lokalizacjach i zazwyczaj rozprzestrzenia się powoli to obecnie stosowane środki zwalczające nie są w pełni skuteczne. W Polsce incydentalnie odnotowano występowanie patogenu, jednakże stopień porażenia gatunków będących gospodarzami jest niewielki (Pusz i wsp. 2013).

Potencjalnie wszystkie gatunki z rodzaju Pinus są gospodarzami. Najważniejsze znaczenie w obszarze PRA mają: P. strobus, P. sylvestris, P. nigra. Niektóre, takie jak P. banksiana, okazały się wysoce odporne (Skilling & Nicholls, 1974).

Prawdopodobieństwo wniknięcia: niskie/średnie (jednak w przypadku wniknięcia patogenu, ma on odpowiednie rośliny żywicielskie do zasiedlenia i możliwość rozprzestrzenienia w kraju).

Prawdopodobieństwo zasiedlenia: niskie/średnie ze względu na incydentalne występowanie Sccirchia acicola na obszarze PRA.

Prawdopodobieństwo rozprzestrzenienia: niskie ze względu na ilość odnotowań występowania na przełomie ostatnich lat i brak epidemicznych wystąpień w tym czasie.

Potencjalny wpływ bez podjęcia środków fitosanitarnych: niski ze względu na wyżej opisane czynniki.

W uprawie sosny zwyczajnej odmiany długoigłowe są dość odporne na infekcje i powinny być preferowanym gatunkiem na plantacjach choinek bożonarodzeniowych. Uprawa takich odmian pozwala na ograniczenie strat związanych z wystąpieniem patogenu (Phelps i in., 1978).

Chemiczna ochrona w postaci licznych oprysków fungicydami bazującymi na cieczy Bordeaux, chlorotalonilu, benomylu i wodorotlenku miedzi w szkółkach, sadach nasiennych i plantacjach sosen liściastej i zwyczajnej. Sadzonki powinny być spryskiwane w odstępach 10-30 dni w zależności od ilości opadów, od początku wiosny do późnego lata.

Chociaż patogen był incydentalnie notowany na obszarze PRA brak aktualnych doniesień dotyczących wystąpień ocenianym obszarze, z czym wiąże się niepewność.

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)

Wysokie

Średnie

Niskie X

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście)

Wysoka

Średnia X

Niska

Inne rekomendacje:

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla Seiridium cardinale (W.W. Wagener) B. Sutton & I.A.S. Gibson

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: cały kraj

Seiridium cardinale poraża gatunki z rodziny Cupressaceae, wywołując rakowatość cyprysów. Głównymi żywicielami agrofaga są Cupressus lawsoniana, C. macrocarpa, C. sempervirens i Thuja occidentalis.

Choroba objawia się zażółceniem lub zaczerwienieniem liści, które z czasem obsychają i opadają na ziemię. Gałęzie i wierzchołki drzew zamierają. Jeżeli dochodzi do rozprzestrzeniania się infekcji
w kilku miejscach na jednym drzewie, może to doprowadzić do śmierci rośliny w stosunkowo krótkim czasie w zależności od jej wieku, podatności i środowiska (Ponchet i Andréoli, 1990; Ponchet i wsp., 1990).

Na gałęziach, w miejscu wniknięcia patogenu, pojawia się lekkie zagłębienie, podłużne pęknięcie
i soczewkowate lub wydłużone raki z żywiczym wysiękiem, czasami dochodzi do martwicy kory.

Patogen pojawił się 1927 roku w Kalifornii, następnie rozprzestrzenił się do Kanady, Nowej Zelandii, Azji Mniejszej, Afryki Południowej i Europy (Wagener, 1928; Birch, 1933; Barthelet i Vinot, 1944; Sutton i Gibson, 1972; Panconesi, 1990). S. cardinale spowodował ogromne straty w połowie ubiegłego wieku we Francji i Włoszech, jego obecność potwierdzono także w Niemczech (Urbasch, 1993).

Ze względu na powszechne występowanie kilku roślin żywicielskich na obszarze PRA oraz zmieniające się warunki klimatyczne, istnieje ryzyko pojawienia się agrofaga na terenie Polski.

Prawdopodobieństwo wniknięcia: średnie; patogen jest już obecny w Europie, ale nie należy do organizmów kwarantannowych; nie podlega kontroli.

Prawdopodobieństwo zasiedlenia: średnie; zmieniające się warunki klimatyczne mogą sprzyjać zasiedleniu się agrofaga.

Prawdopodobieństwo rozprzestrzeniania: niskie; naturalne rozprzestrzenianie się agrofaga możliwe jest na niewielkie odległości wraz z silnym wiatrem i kroplami deszczu. Prawdopodobieństwo rozprzestrzeniania się może być średnie przy braku kontroli fitosanitarnych w czasie transportu sadzonek.

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)

Wysokie

Średnie

Niskie

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście)

Wysoka

Średnia

Niska

Inne rekomendacje:

·                Zalecany monitoring roślin rodzaju Cupressace i Thuja przeznaczonych do nasadzeń.

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla Sirococcus tsugae

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: miejsca uprawy roślin z rodzaju Cedrus i Tsuga

Główne wnioski

Gatunek Sirococcus tsugae występuje w Ameryce Północnej (natywnie) i Europie (Niemcy, Wielka Brytania) na drzewach iglastych z rodzajów Cedrus i Tsuga. Naturalnie na krótkie dystanse patogen rozprzestrzenia się za pomocą zarodników konidialnych przez rozbryzgi deszczu, na dalsze prawdopodobnie przez silne podmuchy wiatru oraz poprzez przemieszczanie porażonych roślin. Nie ma informacji wskazujących na możliwość przenoszenia patogenu z nasionami. Konidia powstają na martwych, zainfekowanych w poprzednim sezonie igłach, łodygach lub stożkach wzrostu. Do porażenia najczęściej dochodzi wiosną i wczesnym latem, gdyż młode pędy roślin są najbardziej podatne. Jest to szczególnie niebezpieczne w szkółkach i plantacjach. S. tsugae może atakować także dorosłe drzewa. Warunki klimatyczne występujące w Polsce umożliwiają zadomowienie patogenu (cieplejsze rejony kraju umożliwiające uprawę cedrów i choiny), wskazuje na to także jego obecność w Niemczech. Ze względu na niewielką skalę uprawy roślin z rodzaju Cedrus i Tsuga patogen może powodować straty w szkółkach produkujących materiał do nasadzeń lub porażać drzewa rosnące w parkach i ogrodach.

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)

Wysokie

Średnie

Niskie

X

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście)

Wysoka

Średnia

Niska

X

Inne rekomendacje:

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla Spodoptera eridania

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: Uprawy pod osłonami na terenie całego kraju; prawdopodobne czasowe (efemeryczne) populacje w pobliżu dużych aglomeracji i miejsc przeładunkowych

Główne wnioski

Prawdopodobieństwo zawleczenia Spodoptera eridania do Europy jest bardzo wysokie – wielokrotnie notowano gąsienice przywożone wraz z importowanym materiałem roślinnym, głównie w papryce. W obecnych warunkach klimatycznych nie jest on w stanie wytworzyć na terenie Polski osiadłych populacji. Istnieje pewne niebezpieczeństwo, że gatunek ten może zasiedlać uprawy pod osłonami, jednak obarczone jest ono wysokim stopniem niepewności. W wypadku pojawienia się licznych populacji S. eridania na południu Europy, możliwe jest jego dotarcie do Polski na drodze spontanicznej migracji. Identyfikację zagrożenia ułatwia fakt, że ślady żerowania gąsienic są zwykle dobrze widoczne i stosunkowo łatwe do wykrycia. Same larwy mogą jednak w różny sposób ukrywać się na roślinach, między innymi wgryzając się do wnętrza łodyg, pędów, owoców itp. Dlatego też materiał roślinny sprowadzany z obszaru występowania agrofaga powinien być poddawany wnikliwej kontroli, a w razie potrzeby również kwarantannie lub dezynsekcji. W naszych warunkach dotyczy to głównie okresu wiosenno-letniego, kiedy to larwy mogłyby dokończyć rozwój
w warunkach polowych. Wnikliwa inspekcja powinna mieć także miejsce w krajach regionu śródziemnomorskiego, gdzie gatunek ten może już w najbliższej przyszłości zaaklimatyzować się do warunków polowych.

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)

Wysokie

Średnie

Niskie

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście)

Wysoka

Średnia

Niska

Inne rekomendacje:

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla Spodoptera frugiperda

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: Uprawy polowe różnych roślin na terenie całego kraju. Szczególnie narażone są zasiewy kukurydzy, która jest jedną z podstawowych roślin pokarmowych S. frugiperda i w której wyrządza ona na obecnym obszarze występowania znaczne straty.

Główne wnioski

Prawdopodobieństwo zawleczenia S. frugiperda do Europy jest bardzo wysokie – wielokrotnie notowano gąsienice przywożone wraz z importowanym materiałem roślinnym, jednak w obecnych warunkach klimatycznych nie jest on wstanie wytworzyć na terenie Polski osiadłych populacji. W wypadku pojawienia się licznych populacji S. frugiperda w północnej Afryce lub na południu Europy, możliwe jest jego dotarcie do Polski na drodze spontanicznej migracji. Obecnie larwy tego gatunku są bardzo często wykrywane przez europejskie służby fitosanitarne, odnotowano także pojawienie się tego gatunku w warunkach polowych w Niemczech. Identyfikację zagrożenia ułatwia fakt, że ślady żerowania gąsienic są zwykle dobrze widoczne i stosunkowo łatwe do wykrycia. Same larwy mogą jednak w różny sposób ukrywać się na roślinach, między innymi wgryzając się do wnętrza łodyg, pędów, owoców itp. Dlatego też materiał roślinny sprowadzany z obszaru występowania agrofaga powinien być poddawany wnikliwej kontroli, a w razie potrzeby również kwarantannie lub dezynsekcji. W naszych warunkach dotyczy to głównie okresu wiosenno-letniego, kiedy to larwy mogłyby dokończyć rozwój w warunkach polowych. Wnikliwa inspekcja powinna mieć także miejsce w krajach regionu śródziemnomorskiego, gdzie gatunek ten może już w najbliższej przyszłości zaaklimatyzować się do warunków polowych.

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)

Wysokie

X

Średnie

Niskie

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście)

Wysoka

Średnia

X

Niska

Inne rekomendacje:

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla Stegophora ulmea

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: Obszar całego kraju

Główne wnioski

Stegophora ulmea jest jednym z najważniejszych patogenów wiązów (Ulmus spp.). Największe straty może powodować w ich szkółkach oraz obszarach o znacznym zagęszczeniu tego gatunku. W Polsce występują: wiąz górski (U. glabra), wiąz pospolity (U. minor) i wiąz szypułkowy (U. laevis) wrażliwe na porażenie S. ulmea. Istnieje więc ryzyko rozprzestrzenienia się patogenu w kraju, tym bardziej że warunki klimatyczne mogą sprzyjać rozwojowi agrofaga. Ze względu na marginalne znaczenie importu wiązów (w tym bonsai) patogen ma ograniczone drogi wniknięcia. Poddanie ścisłej kontroli roślin przywożonych z miejsc występowania choroby znacznie redukuje możliwość jego zasiedlenia. W przypadku pojawienia się charakterystycznych objawów chorobowych w szkółkach produkujących wiązy lub bonsai konieczne jest przeprowadzenia oprysków fungicydowych albo zniszczenie porażonych roślin. W sytuacji przedostania się patogenu do środowiska naturalnego kontrola jego występowania jest praktycznie niemożliwa.

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście dokumentu)

Wysokie

Średnie

Niskie X

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu w tekście)

Wysoka

Średnia

Niska X

Inne rekomendacje:brak

Podsumowanie Analizy Zagrożenia Agrofagiem (Ekspres PRA) dla ‘Thaumatotibia leucotreta’

Obszar PRA: Rzeczpospolita Polska

Opis obszaru zagrożenia: Uprawy papryki i róż, zarówno w gruncie, jak i pod osłonami.
W mniejszym stopniu uprawy brzoskwini, winorośli i kukurydzy.

Główne wnioski

T. leuctreta jest gatunkiem polifagicznym (notowanym na ponad 70 gatunkach roślin), którego rośliny żywicielskie są powszechnie uprawiane na obszarze PRA. W Polsce, podobnie jak w krajach aktualnego występowania, agrofag stwarza zagrożenie przede wszystkim dla upraw szklarniowych
– głównie papryki i róż. Główne drogi przenikania szkodnika to owoce (głównie pomarańcze, mandarynki, grejpfruty, brzoskwinie, nektarynki, granaty) oraz warzywa (głównie papryka), kwiaty cięte i gałęzie (głównie róże), a także drewniany materiał pakowy. Z uwagi na zdolność osobników dorosłych do aktywnego lotu, możliwą drogą przenikania na niewielkie odległości jest także naturalne rozprzestrzenienie.

Klimat w południowych i południowo-zachodnich obszarach Polski jest w miesiącach letnich zbliżony do klimatu występującego w niektórych krajach obecnego zasięgu szkodnika. Jednak szanse przeżycia szkodnika w warunkach zewnętrznych na obszarze Europy Północnej i Środkowej są raczej niewielkie, dlatego możliwość zadomowienia się szkodnika w warunkach zewnętrznych ocenia się jako średnie ze średnią niepewnością (wykrycie szkodnika w północno-zachodniej Europie w przeszłości nie doprowadziło do jego zadomowienia się, choć istnieje ryzyko przedostania się larw do gleby z odpadów przechowywanych przez kilka dni w otwartych kontenerach przy sortowniach). Natomiast prawdopodobieństwo zasiedlenia szkodnika w uprawach pod osłonami ocenia się jako wysokie, z uwagi m.in. na stosunkowo wysoki na obszarze PRA rozmiar produkcji szklarniowej papryki i róż, które są jednymi z alternatywnych roślin żywicielskich szkodnika.

Prawdopodobieństwo przeniknięcia bez podjęcia środków fitosanitarnych jest stosunkowo wysokie, głównie ze względu na skalę importu owoców cytrusowych, papryki i ciętych kwiatów róż z rejonów, w których agrofag występuje lub był przechwycony (np. południowa Afryka, Holandia). Zastosowanie stref ochronnych w stosunku do obszarów, na których nie ma jeszcze szkodnika zapobiegnie jego dalszemu rozprzestrzenianiu się. Prawidłowa identyfikacja i skuteczny monitoring mają kluczowe znaczenie dla ograniczenia przemieszczania szkodnika. W uprawach chronionych zwalczanie szkodnika jest możliwe i prawdopodobne przy wczesnym wykryciu i zastosowaniu odpowiednich środków. Natomiast w sadach brzoskwiniowych i uprawach kukurydzy metody zwalczania mogą mieć wpływ, ale mogą nie pokrywać się z sezonową fenologią T. leucotreta.

Ryzyko fitosanitarne dla zagrożonego obszaru

(indywidualna ranga prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu
w tekście dokumentu)

Wysokie

Średnie

Niskie

Poziom niepewności oceny:

(uzasadnienie rangi w punkcie 18. Indywidualne rangi niepewności dla prawdopodobieństwa wejścia, zadomowienia, rozprzestrzenienia oraz wpływu
w tekście)

Wysoka

Średnia

Niska

Inne rekomendacje: